Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. I SA/Gd 814/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 listopada 2011 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 6 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do listopada 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wszczął wobec H. M., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo A. postępowanie kontrolne, a następnie decyzją z dnia 18 stycznia 2011 r. określił podatnikowi kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od sierpnia do listopada 2007 r. W wydanej decyzji organ I instancji dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez podatnika w złożonych za te okresy rozliczeniowe deklaracjach VAT-7. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej zakwestionował prawo podatnika do obniżenia należnego podatku VAT o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez Spółkę B., zwana dalej "Spółką". Organ stwierdził, że Spółka, której faktury podatnik ujął w kontrolowanym okresie, była podmiotem nieistniejącym, wobec tego nie przysługiwało stronie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur.

Na skutek odwołania, decyzją z dnia 6 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zasadnie pozbawiono podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie oleju napędowego, w których jako wystawca widnieje Spółka. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ odwoławczy doszedł bowiem do wniosku, że był to podmiot nieistniejący w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej jako "u.p.t.u."), z tego względu nie ma zastosowania do faktur wystawionych przez ten podmiot uprawnienie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 u.p.t.u. Organ podkreślił, iż przepis art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) u.p.t.u. nie odnosi się do faktycznego wykonania dostawy, a wyłącznie do okoliczności związanych z podmiotem wymienionym na fakturach jako dostawca. Strona nie przedłożyła żadnych dowodów, iż sprawdzała dane podmiotu widniejące na kwestionowanych fakturach. Strona nie wskazała również, iż widziała koncesję Spółki na prowadzenie handlu paliwami. Nie wykazała zatem należytej staranności, której wymaga się od osoby prowadzącej działalność i dbającej o swoje interesy. W świetle powyższego nie sposób uznać, iż skarżąca nie mogła wiedzieć, że uczestniczy w procederze stanowiącym oszustwo.