Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 426/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak /sprawozdawca/, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant referent Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2011 r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r., znak: [...] Burmistrz W. (dalej: "organ I Instancji"), działając na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.; dalej: "u.e.l.d.o.") oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku H. W. (dalej: "skarżąca"), orzekł o odmowie anulowania meldunku E. G. z pobytu stałego pod adresem ul. [...] Nr [...],[...] W..

Organ I instancji podniósł, iż dnia [...] lipca 2010 r. skarżąca złożyła wniosek o anulowanie meldunków osób zamieszkałych pod adresem ul. [...] Nr [...] w W., wskazując na ich bezprawne zameldowanie. Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykazało, że E. G. pod wskazanym adresem została zameldowana w dniu [...] października 2009 r., po zawarciu związku małżeńskiego z M. G. (synem A. G.). Jednocześnie organ I instancji ustalił, iż E. G. zamieszkuje tam do dnia dzisiejszego, wspólnie z mężem i teściami prowadzi gospodarstwo domowe. Podniósł także, iż zameldowanie E. G. nastąpiło jako czynność materialno-techniczna zameldowania, po zgłoszeniu przez nią stosownych danych. Powyższe jest zatem potwierdzeniem faktu zamieszkiwania przez nią pod wyżej wskazanym adresem. Jednocześnie podniósł, iż A. G. (będący właścicielem tegoż lokalu) potwierdził fakt pobytu zgłaszającej pobyt stały na stosownym formularzu meldunkowym, składając czytelny podpis. Organ I instancji wyjaśnił, iż powyższych ustaleń dokonał na podstawie posiadanych w urzędzie dokumentów oraz protokołu przesłuchania osób zamieszkałych pod wskazanym adresem. E. G. spełniła wymagane prawem warunki niezbędne do dokonania zameldowania oraz została zarejestrowana w bazie danych mieszkańców miasta i gminy W.. Organ wskazał, iż zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i potwierdza jedynie fakt pobytu w tym lokalu (art. 9 ust. 2 b u.e.l.d.o.), nie ma natomiast wpływu na jakiekolwiek prawa do lokalu. Odnosząc się do złożonego przez skarżącą wniosku wyjaśnił, że organy administracji publicznej nie są właściwe do usunięcia osób zamieszkałych w budynku przy ul. [...] Nr [...] w W.. Właściwym do orzekania w tej sprawie jest sąd powszechny. Ewidencja ludności nie jest bowiem formą kontroli nad legalnością pobytu, lecz stanowi rejestrację stanu faktycznego, a nie prawnego.