Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 października 2011 r., sygn. II SA/Po 326/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi W. G. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty legalizacyjnej; oddala skargę

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. postanowieniem Nr [...] z dnia [...] 2010 r., w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, ustalił na kwotę 50 000 zł wysokość opłaty legalizacyjnej dotyczącej samowolnie rozbudowanego mieszkalnego bez wymaganego pozwolenia na budowę na nieruchomości przy ul. [...] w [...] przez W. G. - współwłaściciela nieruchomości. Ponadto organ, określając sposób i termin uiszczenia przedmiotowej opłaty, zobowiązał inwestora do uiszczenia powyższej opłaty legalizacyjnej do kasy Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego lub na podany rachunek bankowy tego Urzędu w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia.

Z uzasadnienia postanowienia wynikało, że zobowiązany wykonał roboty budowlane w sposób bliżej opisany w postanowieniu (czynności kontrolne doprowadziły do ujawnienia prowadzenia robót budowlanych w zakresie rozbudowy budynku mieszkalnego oraz wybudowanie wolnostojącego [...]), bez wymaganego pozwolenia na budowę. Sprawę wybudowania garażu pozostawiono do rozpoznania w osobnym postępowaniu. Inwestor podjął działania w celu legalizacji budowy, dostarczył wszystkie dokumenty wymagane w procedurze legalizacyjnej, wymienione w art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz.. 1118 z późn. zm.). Wskazując na treść art. 48 ust. 5 oraz art. 49 ust. 1 powołanej ustawy organ stwierdził, iż przedłożony projekt spełnia wymagania określone w tym ostatnim przepisie i zawiera rozwiązania zgodne z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ponadto projekt jest kompletny i wykonany przez osobę posiadającą uprawnienia do projektowania. W konsekwencji organ stwierdził, iż zaistniały przesłanki do ustalenia opłaty legalizacyjnej. uzasadniając wysokość ustalonej opłaty organ przywołał treść art. 49 ust. 2 i art. 59f ust. 1, ust. 2 i 3 ustawy Prawo budowlane. Przy obliczeniu opłaty legalizacyjnej organ zastosował współczynnik kategorii obiektu k=2,0 (kategoria I) i współczynnik wielkości obiektu w=1,0, wobec czego stawka opłaty (s) wynosi 500 zł, a wysokość opłaty wynosi: 50 x 500 zł x 2,0 (k - współczynnik kategorii obiektu) x 1,0 (w - współczynnik wielkości obiektu) = 50 000 zł.