Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 września 2011 r., sygn. VI SA/Wa 1274/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2011 r. sprawy ze skargi B. K. i Ł. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 roku Główny Inspektor Transportu Drogowego po rozpatrzeniu odwołania B. K. i L. K. podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 42 ust. 1, art. 87 ust. 1, art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym ( Dz. U. z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm.), Ip. 4.1 załącznika do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 5 czerwca 2009 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U z 2009 r. Nr 86, poz. 721), utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego

2011 roku nakładającą karę pieniężną w wysokości [...] złotych za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie Główny Inspektor Transportu Drogowego wyjaśnił, iż podczas kontroli drogowej pojazdu marki [...]

o nr rejestracyjnym [...] wraz z naczepą o nr rejestracyjnym [...], przeprowadzonej w dniu [...] stycznia 2011 roku, kontrolowany kierowca nie okazał karty opłaty. Ponadto na przedniej szybie pojazdu nie znajdowała się winieta samoprzylepna Powyższe potwierdza dokumentacja fotograficzna oraz protokół kontroli. Kierowca oświadczył do protokołu kontroli, że nie mógł nigdzie kupić karty opłaty.

Organ przytoczył treść przepisów stanowiących podstawę materialno prawną zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się do argumentów podnoszonych w odwołaniu wskazał iż, art. 92a ust. 4 ustawy o transporcie drogowym nie ma zastosowania w sprawie, podobnie jak i art. 93 ust. 7 w/w ustawy, stanowiący o tym, że organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej jeżeli stwierdzone zostanie, że naruszenie przepisów nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, których podmiot wykonujący przewozy nie mógł przewidzieć. Strony w toku postępowania nadesłały oświadczenia pracowników stacji paliw o niedostępności winiet, w ocenie organu nie może to jednak stanowić podstawy do uchylania zaskarżonej decyzji albowiem przedsiębiorcy, jako organizatorzy wykonywanego przewozu, mogli przewidzieć powyższe naruszenie. Organ podkreślił, iż to do ich obowiązków należało zakupienie karty opłaty drogowej. W konkluzji GITD uznał, iż strony nic dopełniły obowiązku, co poskutkowało nałożeniem przez organ kary pieniężnej.