Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 września 2011 r., sygn. I SA/Wa 342/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: WSA Joanna Skiba WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewoda [...], decyzją z [...] grudnia 2010 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu [...] z [...] października 2010 r. nr [...] orzekającą o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną ul. [...] w L., oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr [...] z obrębu ewidencyjnego [...], w kwocie [...] zł na rzecz P.K. i zobowiązującą do wypłaty odszkodowania Gminę L.

Z ustaleń organu odwoławczego wynika, że w prowadzonym przed organem I instancji postępowaniu został w dniu 14 września 2010 r. sporządzony operat szacunkowy przez rzeczoznawcę majątkowego W.K..

Rzeczoznawca majątkowy dokonując analizy danych zastosował się do dyspozycji § 36 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z 21 września 2004 r. przyjmując podejście porównawcze - metodę korygowania ceny średniej, biorąc do porównań rynek nieruchomości gruntowych niezabudowanych, położonych na obszarze miasta L., przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową z dopuszczeniem usług nieuciążliwych, objętych transakcjami sprzedaży w latach 2008-2010.

Jak bowiem wyjaśniła biegła w uzasadnieniu przyjętej metody szacowania nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...] o pow. [...] m2 z obrębu ewidencyjnego [...] na analizowanym rynku lokalnym obejmującym miasto L. w badanym okresie nie odnotowano transakcji sprzedaży działek przeznaczonych bądź zajętych pod drogi publiczne, które mogłyby posłużyć jako materiał porównawczy. Zatem taki stan rzeczy, wbrew zarzutom odwołania, a mianowicie brak obrotu nieruchomościami drogowymi, podobnymi do wymienionej na rynku lokalnym, obligował rzeczoznawcę majątkowego do zastosowania sposobu obliczania odszkodowania, przewidzianego w § 36 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, a więc wg wartości gruntów o przeznaczeniu przeważającym wśród gruntów przyległych.