Wyrok WSA w Opolu z dnia 21 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Op 104/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędzia WSA Anna Wójcik Protokolant st. inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 września 2011r. sprawy ze skargi S. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2010r., nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2006r. oddala skargę

Uzasadnienie

Państwo E. i S. Ś. w dniu 21.10.1999 r. nabyli od Gminy [...], w drodze umów kupna - sprzedaży nieruchomość zlokalizowaną w [...], przy ul. [...] składającą się z działek: nr [...] obszaru 0,1499 ha, niezabudowanej, przeznaczonej pod budownictwo przemysłowe; nr [...] obszaru 0,0737 ha, zabudowanej budynkiem biurowo-socjalnym, dwukondygnacyjnym, niepodpiwniczonym, o powierzchni użytkowej 503,89 m2 oraz nr [...] obszaru 0,3393 ha, zabudowanej budynkiem barakowym, parterowym, niepodpiwniczonym, o konstrukcji drewnianej, o powierzchni użytkowej 412,45 m2.

Decyzją z dnia 26.10.2006 r., Burmistrz [...] ustalił E. i S. Ś. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2006 r. w kwocie 15.631 zł.

Rozstrzygnięcie to, w wyniku wniesionego odwołania, zostało uchylone decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30.03.2007 r., a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że konieczne jest jednoznaczne ustalenie cech budynku opisanego jako barakowy oraz budynku opisanego jako socjalno - biurowy oraz ich przeznaczenia, zgodnie z dokumentacją i przepisami prawa budowlanego.

W toku ponownie prowadzonego postępowania Burmistrz [...], decyzją z dnia 09.09.2009 r., ustalił Państwu E. i S. Ś. zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości na 2006 r. w wysokości 10.971 zł.

Do opodatkowania przyjął: budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej 475,42 m2, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej 412,45 m2, grunty pozostałe o powierzchni 737 m2 (działka pod budynkiem mieszkalnym) oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 4.892 m2. W uzasadnieniu organ I instancji szczegółowo opisał zgromadzony w aktach materiał dowodowy oraz podejmowane w toku postępowania czynności, zmierzające do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Wskazał, że podstawą wymiaru są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Zaznaczył, że dane dotyczące budynków podatników zostały ujawnione w ewidencji gruntów i budynków z dniem 09.12.2005 r., zatem od tego momentu wiążą one organ podatkowy. Zgodnie z tymi danymi organ I instancji przyjął, że na działce nr [...] znajdują się dwa budynki mieszkalne, a na działce nr [...] budynek niemieszkalny. Uwzględnił również wyjaśnienia podatników, iż w budynku mieszkalnym, położnym na działce nr [...] nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Odnosząc się do opodatkowania gruntów organ I instancji podał, że ze znajdującego się w aktach zawiadomienia o zmianach z dnia 09.12.2005 r. wynika, iż podatnicy w 2006 r. posiadali grunty działek nr [...], [...] i [...] oznaczonych jako tereny przemysłowe (Ba). Jednocześnie w trakcie 2006 r. nastąpiła aktualizacja operatu ewidencyjnego w trybie czynności materialno-technicznych, w wyniku której z dniem 11.05.2006 r. przyjęto do zasobu geodezyjnego i kartograficznego zmianę polegającą na oznaczeniu działki gruntu nr [...] jako tereny mieszkaniowe (B), co zostało potwierdzone pismem Starosty [...] z dnia 27.05.2008 r. Burmistrz podał, że działka nr [...] została uznana za grunt pod budynkiem mieszkalnym, natomiast działki gruntu nr [...] i [...] uznano jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w związku z tym, iż znajdują się one w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Dalej, szczegółowo opisał ustalenia biegłego zawarte w opinii z 20.02.2009 r., dotyczące charakteru, stanu technicznego, powierzchni użytkowej budynków podatników, a także kwestii istnienia budowli. Zaznaczył, że biegły nie stwierdził, by na nieruchomości podatników istniały budowle, co pozwala na uznanie ich oświadczeń w tym zakresie za wiarygodne. Jednocześnie wskazał, że z uwagi na rozbieżne informacje dotyczące powierzchni użytkowej budynków podatników przyjął dane wynikające z protokołu kontroli przeprowadzonej u podatników w dniu 17.07.2003 r. Podał, że pomiary powierzchni budynków wykonywane były zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w obecności S. Ś., który nie zgłaszał wówczas żadnych zastrzeżeń. Jednocześnie zaznaczył, iż z materiału dowodowego wynika, że Państwo Ś. nie występowali o pozwolenie na przebudowę budynków lub ich części, co pozwala na przyjęcie ustaleń dokonanych w trakcie oględzin w 2003 r. w zakresie powierzchni użytkowej budynków za podstawę opodatkowania tych budynków w 2006 r. Odnosząc się do kwestii "względów technicznych" stwierdził, że zły stan techniczny budynku barakowego podatników wynika m.in. z opinii biegłego oraz pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Jednak mając na względzie treść art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który nie definiuje pojęcia "względów technicznych", kwestie te należy, zdaniem organu I instancji, interpretować na podstawie przepisów prawa budowlanego. W związku z tym, zdaniem organu, dokonanie oceny stanu technicznego budynków należy do kompetencji organów administracji architektoniczno - budowlanej i nadzoru budowlanego. Burmistrz [...] stwierdził, że brak możliwości wykorzystania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych powinien być potwierdzony przez właściwy organ administracji budowlanej decyzją wydaną na podstawie art. 68 bądź art. 66 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane. Burmistrz wskazał, że taka sytuacja w prowadzonym postępowaniu nie miała miejsca, bowiem podatnicy nie przedłożyli stosownego dokumentu potwierdzającego zły stan techniczny budynku, tym samym nie było podstaw do zastosowania od tego budynku niższej stawki podatkowej. Organ I instancji zaznaczył, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynków, budowli bądź gruntów skutkuje uznaniem ich za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób ich wykorzystania. Natomiast fakt prowadzenia przez Pana S.Ś. działalności gospodarczej, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, jest bezsporny. Dalej, organ I instancji zauważył, że w toku postępowania podatnik podniósł, iż działka gruntu nr [...] nie jest wykorzystywana do żadnej działalności, gdyż nie posiada ona uzbrojenia oraz dostępu do drogi publicznej. W ocenie organu I instancji okoliczności te nie mają wpływu na wysokość naliczonego podatku, co następnie wyjaśnił. W dalszej części uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ I instancji szczegółowo opisał żądania podatników podnoszone w toku prowadzonego postępowania oraz wydane w związku z tym postanowienia.