Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Łd 674/11

Dnia 21 września 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2011 roku sprawy ze skargi T. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art.127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie K.p.a.) oraz art. 2 pkt 2 lit. "a", art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm., powoływana dalej w tekście jako ustawa) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...], nr [...], odmawiającą T. B. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego.

W uzasadnieniu decyzji organ administracji w pierwszej kolejności powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 listopada 2010r., sygn. akt II SA/Łd 932/10, uchylający zaskarżoną decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego.

Zdaniem Sądu organ administracji dopuścił się uchybienia art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a., bowiem w stanie faktycznym sprawy nie poczynił wyjaśnień w odniesieniu do kwestii, czy w sprawie miała miejsce deportacja w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy nadanym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, sygn. akt K 49/07. W warunkach konkretnych okoliczności sprawy nie ustalono, czy obowiązek przymusowej pracy skarżącego przybrał szczególnie dotkliwą formę, tzn. czy był połączony z wysiedleniem rozumianym jako przymusowa zmiana miejsca pobytu.