Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Lu 343/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz uchyla decyzję Wójta Gminy z dnia [...] roku znak [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M. W. kwotę 507 zł. (pięćset siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wójt Gminy ustalił na wniosek J. i J. W. warunki zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku inwentarsko-składowego o obsadzie do 40 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP) z przeznaczeniem na hodowlę królików oraz składowanie pasz objętościowych i ściółki, na nieruchomości składającej się z działek nr 2211 i 23, położonej w miejscowości Ł. S., gmina W. Ponieważ organ uznał, że inwestycja realizowana jest w ramach zabudowy zagrodowej, a powierzchnia gospodarstwa rolnego posiadanego przez wnioskodawców, związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w gminie W., w jego ocenie nie ma zastosowania art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stąd też w decyzji określono nieprzekraczalną linię zabudowy od strony pól-100m od istniejącej linii zabudowy budynkami gospodarczymi, wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni obszaru objętego decyzją-do 30%, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynku inwentarsko-składowego-8m, szerokość elewacji frontowej budynku inwentarsko-składowego-do 20m, lokalizację silosów na pasze - od strony istniejącej zagrody, lokalizację płyty obornikowej- od strony pól, składowanie nieczystości na płycie obornikowej połączonej z szambem, przeznaczonym na ścieki i wywóz na pola uprawne w określonych przepisami terminach, -odprowadzanie wód opadowych na własny teren poprzez studzienki chłonne. Według organu realizacja inwestycji nie jest sprzeczne z przepisami szczególnymi, w tym z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz.1266 ze zm./, ponieważ na działkach zostaje utrzymana funkcja rolnicza i teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Teren ten nie jest objęty ochroną na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody a warunki zawarte w zaskarżonej decyzji umożliwią prawidłowe wkomponowanie inwestycji w teren, zachowując walory krajobrazowe i nie powodując pogorszenia stanu środowiska naturalnego. Po rozpoznania odwołania M. W., który podnosił wadliwą interpretację art. 64 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która została przeprowadzona w niniejszej sprawie i która pozwala na realizację, każdej inwestycji rolnej, bez względu na jej charakter i rozmiary, jeżeli tylko inwestor posiada odpowiednią powierzchnię gospodarstwa rolnego (przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie). Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu i instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że wprawdzie stosownie do art. 61 ust.1 pkt.1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) jednym z warunków wydania decyzji o warunkach zabudowy jest ustalenie, że co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuowania funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu, to przesłanki tej, z mocy art. 61 ust. 4 ustawy, nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie. Ponieważ posiadane przez inwestorów gospodarstwo rolne ma powierzchnię około 30 ha, i znacznie przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w gminie W., która wynosi 3,14 ha organ uznał, że przepis ten ma zastosowanie także w rozpoznawanej sprawie. Ze znajdujących się w aktach sprawy materiałów dowodowych, w tym z analizy uwarunkowań zagospodarowania terenu, sporządzonej zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 203 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588 ) wynika natomiast, że wskazana pod realizację inwestycji nieruchomość obejmująca Dz. nr 22/1 i 23, spełnia warunki wynikające z przepisów art. 61 ust. 2-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ podał, że na terenach położonych w obszarze analizy funkcji, w tym także w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości objętej zaskarżoną decyzją, znajdują się działki zagrodowe wyposażone w budynki mieszkalne i budynki gospodarcze w pełnym programie zabudowy oraz tereny upraw polowych, na zapleczu zabudowanych nieruchomości, na pozostałej powierzchni. Nieruchomość wskazana pod realizację inwestycji użytkowana jest jako teren zabudowy zagrodowej i upraw polowych. Głębokości zabudowy nieruchomości sąsiednich budynkami gospodarczymi wynoszą od 60m do 90m (jak zaznaczono w zał. Nr 3 do decyzji). W obszarze analizowanym istnieją małe powierzchniowo budynki inwentarskie przystosowane do organizacji 2-3 stanowisk dla bydła i 1-2 stanowisk dla trzody chlewnej oraz 7 budynków inwentarskich (w tym jedna na nieruchomości objętej decyzją) o długościach elewacji frontowych od 4 m do 6 m. Znajdują się one w zabudowanych częściach analizowanych nieruchomości, na głębokości od 12m do 35m od linii rozgraniczającej z drogą gminną, w bliskim sąsiedztwie budynków mieszkalnych. Położenie analizowanych zagród wzdłuż zakrętu drogi gminnej skutkuje przesunięciem głębokości zabudowy budynkami mieszkalnymi i inwentarskimi w kolejnych zagrodach i powoduje, że część budynków inwentarskich położonych jest na wysokości zabudowy budynkami mieszkalnymi w zagrodach sąsiednich. Zgodnie z warunkiem zawartym w zaskarżonej decyzji, realizacja inwestycji możliwa jest od strony pól, poza istniejącą zabudową budynkami gospodarczymi zagrody inwestora. Nieprzekraczalna linia zabudowy od strony północnej 100m od istniejącej linii zabudowy budynkami gospodarczymi. Organ podkreślił, że stosownie do przepisów § 3 ust. 1 pkt 90a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz.U. z 2004r. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.) inwestycja nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i obligatoryjnie wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Decyzja została ponadto uzgodniona w zakresie ochrony gruntów rolnych, ze Starostą postanowieniem z dnia [...], dołączonym do akt sprawy. Dodatkowo Kolegium zauważyło, że nieruchomość posiada dostęp do gminnej drogi publicznej i zarządca drogi zaakceptował w treści zaskarżonej decyzji dostęp do drogi publicznej poprzez istniejący zjazd z warunkiem, że należy zapewnić prawidłową komunikację wewnątrz działki w dostosowaniu do ilości pojazdów przebywających jednocześnie. Kolegium zwróciło ponadto uwagę, że inwestycja jest zgodna ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonego Uchwałą Nr IIl/16/2002 Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2002r., w którym nieruchomość objęta decyzją przeznaczona jest pod funkcję osadnictwa wiejskiego. Tereny zwartej zabudowy rolniczej ustalono na głębokości od 120m od granicy z drogą gminną. Poza linią zwartej zabudowy rolniczej przebiegają tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej z prawem zabudowy rolniczą zabudową produkcyjną. Organ odwoławczy podkreślił ponadto, że kwestie dotyczące zatwierdzenia projektu i technicznej możliwości realizacji wnioskowanej inwestycji będą badane na kolejnym etapie procesu budowlanego. Za bezpodstawne uznano obawy wnoszącego odwołanie, jakoby przedmiotowa inwestycja przeznaczona będzie na hodowlę świń, a nie na hodowlę królików jak inwestor deklaruje we wniosku.