Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Kr 266/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Ewa Rynczak Sędzia WSA Mirosław Bator Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2011 r. sprawy ze skargi Z.M. , R.W. , A.M. , A.W. , A.L.-M. i J.W.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 10 grudnia 2004 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją nr [...] z dnia 4 grudnia 2002r. znak [...] ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji pn.: budynek handlowo - biurowo - mieszkalny z garażem podziemnym, infrastrukturą techniczną, zagospodarowaniem terenu, z wyburzeniem istniejących obiektów na terenie położonym przy ul. [...] w K. działka nr "1", obręb [...]. Zdaniem organu I instancji planowane zamierzenie inwestycyjne było zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miasta Krakowa z dnia 16 listopada 1994r. nr N/ll/58/94.

W dniu 21 maja 2004r. Z. i A. M., A. L., J. W. i J. M. oraz R. i A. W. złożyli skargę na naruszenie ich praw w postępowaniu dotyczącym wydania opisanej wyżej decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 4 grudnia 2002r., zaś w dniu 29 czerwca 2004r. osoby te sprecyzowały swoje żądanie jako wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji Prezydenta Miasta K.. We wniosku wskazano na:

1) niezgodność z Miejscowym Planem Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa z dnia 16 listopada 1994r. (obowiązującym na obszarze inwestycji do końca 2002r.);

2) sprzeczność z ustawą z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym;

3) rażącą sprzeczność z Kodeksem postępowania administracyjnego poprzez pozbawienie wnioskodawców przymiotu strony w postępowaniu prowadzonym przez organ l instancji, nieprzestrzeganie zasady wyczerpującego informowania stron w postępowaniu administracyjnym tak, aby nie poniosły one szkody z powodu nieznajomości prawa;