Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28 września 2011 r., sygn. I SA/Bd 456/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Łent Sędziowie Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant st. sekretarz sądowy Agnieszka Liberda-Koczorowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. sprawy ze skargi E. N.-M. i D. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta T. ustalił skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011r. w kwocie 172 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji E.N.i D. M. zakwestionowali zastosowaną przez organ I instancji - w odniesieniu do garażu - stawkę podatku od nieruchomości właściwą dla pozostałych budynków lub ich części zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) dalej zwanej u.p.o.l. W ocenie podatników garaż powinien podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem stawki właściwej dla budynków mieszkalnych lub ich części, tj. wynikającą z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T.utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ przywołał art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określający górne granice stawek kwotowych podatku od nieruchomości w zależności od sposobu wykorzystania poszczególnych przedmiotów opodatkowania. Kolegium stwierdziło, że istotą sporu w sprawie jest to, czy do garaży znajdujących się w budynkach o charakterze co do zasady mieszkalnym, powinna znaleźć zastosowanie stawka właściwa dla budynków lub ich części mieszkalnych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l.), czy też pozostałych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l.).

Organ odwoławczy podniósł, że podstawową metodą wykładni tekstów prawnych jest metoda językowa. W tym kontekście organ wskazał, że przymiotnik "mieszkalny" zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 444) oznacza "służący lub nadający się do mieszkania". Organ stwierdził, że budynek - garaż, jak i część budynku będąca garażem do zamieszkania nie służy, ani do tego się nie nadaje. Skoro garaż nie jest budynkiem mieszkalnym ani mieszkalną częścią innego budynku i nie mają do niego zastosowania regulacje zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b-d, to garaż należy uznać za objęty art. 5 ust. 1 pkt 2