Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Wa 429/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz W. G. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołań J. T., P. i Z. S. i J. M. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K. z dnia [...] lipca 2006 r., nr [...], wpisującej do rejestru zabytków województwa [...] otoczenie zespołu zabudowy przy ul. [...], stanowiące teren dawnego ogrodu Zakładu [...] w granicach dz. ew. nr [...],[...],[...],[...],[...], obr. [...], położonych przy ul. [...] w K.

Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2006 r., nr [...][...] Wojewódzki Konserwator Zabytkowi wpisał z urzędu do rejestru zabytków województwa [...] otoczenie zespołu zabudowy przy ul [...], stanowiące teren dawnego ogrodu Zakładu [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że działka nr [...], objęta KW nr [...] stanowi współwłasność Z. S., P. S., A. G., E. P., i J. T.. Natomiast działki nr [...],[...],[...] i [...], objęte KW [...], KW [...], KW [...], KW [...] stanowią własność J. M. Artystyczne i historyczne wartości zabytkowej zabudowy przy ul. [...] w K. zadecydowały, że budynki stanowiące dawną własność Zakładu [...], stały się przedmiotem zainteresowania służb konserwatorskich jeszcze w okresie międzywojennym i zostały uznane za godne wpisu do rejestru zabytków w 1937 r. Decyzja z dnia [...] lutego 1937 r. nr [...] w sprawie uznania za zabytek zaginęła jednak najprawdopodobniej podczas II wojny światowej, utrudniając jednoznaczne określenie przedmiotu, a przede wszystkim zakresu ochrony konserwatorskiej.