Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Rz 464/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Joanna Zdrzałka Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2011 r. sprawy ze skarg H. S. i B. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego -skargi oddala

Uzasadnienie

Przedmiotem skarg B.N. i H.S. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2011r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] stycznia 2011r., znak .[...], wydaną w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia budowlanego p.n.: budowa bezobsługowej stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] o numerze [...] na części działki nr 601/1 położonej w miejscowości T., gmina K.

W podstawie prawnej organ I instancji powołał art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) zwanej dalej k.p.a. oraz art. 1 ust. 2, art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003r., Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

B.N. oraz H.S. złożyli odwołanie od powyższej decyzji. H.S. wskazał, że promień planowanej stacji długości 150 m przecina jego działki, przebiegając przez budynek mieszkalny i budynki gospodarcze. Zakwestionował fakt, że stacja ma być budowana w tak niewielkiej odległości od zabudowań na jego działce budowlanej i rolnej. B.N. podniósł, że ewentualna budowa stacji w znacznym stopniu uniemożliwi zabudowę jego działki, zmniejszy wartość i atrakcyjność jego nieruchomości. Wskazał, że w pobliżu jest już usytuowana jedna stacja.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania SKO w [...] zaskarżoną decyzją, działając na podstawie art 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 1 ust. 2, art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 54 ustawy utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.