Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. II SA/Wr 287/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Halina Kremis Sędzia NSA Julia Szczygielska Protokolant Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 lipca 2011 r. sprawy ze skargi W.C. i G.Cz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i sprzedażą działki oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją z dnia [...] r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Pani W.C. i Pani G.Cz. od decyzji Wójta Gminy Ś. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w wysokości 11148,60 zł w związku ze sprzedażą działki nr 397/11 obręb B., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uchyliło w/w decyzję organu I instancji w pkt. l i ustaliło jednorazową opłatę za wzrost wartości działki nr 397/11 obręb B. odpowiednio do udziałów wynoszących po ½ części działki:

- dla W.C. w wysokości 5574,30 zł (słownie pięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote 30/100);

- dla G.Cz. w wysokości 5574,30 zł (słownie pięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote 30/100),

w pozostałym zakresie pozostawiając decyzję bez zmian.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał m.in., że swoją decyzją organ I instancji, działając m.in. na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w związku z uchwałą Rady Gminy Ś. z dnia 29 grudnia 2005 r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego we wsi B. ustalił dla W.C. oraz G.Cz. jednorazową opłatę za wzrost wartości nieruchomości w wysokości 11148,60 zł w związku ze zbyciem działki nr 397/11 obręb B. i zobowiązał do uiszczenia opłaty w terminie 14 dni od dnia, gdy decyzja stanie się ostateczna na podane konto Urzędu Gminy. Decyzja ta wydana została w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uchyleniu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 22 lutego 2010 r. Nr [...] decyzji Wójta Gminy Ś. z dnia 5 stycznia 2010 r. Nr [...] w sprawie ustalenia dla stron jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku ze sprzedażą działek nr 397/6, 397/7 i 397/11 w wysokości 27952,80 zł. W uzasadnieniu w/w decyzji wskazano, że spełnione są przesłanki wynikające z art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Rada Gminy uchwałą z dnia 29 grudnia 2005 r. Nr [...] (Dz. Urz. Woj. D. Nr [...], poz. [...]) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru wsi B. ustaliła stawkę procentową opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w wysokości 30 % wzrostu wartości nieruchomości. W związku ze zbyciem przez W.C. i G.Cz. nieruchomości, działki nr 397/11 oraz 397/16 i 397/7 w B. (Akt notarialny Rep. A [...] z dnia 9 sierpnia 2007 r. Rep. [...] z dnia 9 sierpnia 2007 r., Rep. A [...] z dnia 5 stycznia 2009 r.) w dniu 2 września 2009 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie naliczenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego w obrębie wsi B.. W postępowaniu ustalono, że w poprzednio obowiązującym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy Świdnica zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Ś. z dnia 6 września 1990 r. Nr [...] obszar, na którym położona jest działka nr 397/11, przeznaczony był pod uprawy polowe (RP), a obszar działek nr 397/6 i nr 397/7 przeznaczony był pod zabudowę mieszkaniową i zagrodową. Plan ten na podstawie art. 89 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym utracił moc z dniem 1 stycznia 2004 r.. W okresie od 1 stycznia 2004 r. do dnia wejścia w życie nowego planu, tj. 3 marca 2006 r. dla terenu działek nr 397/6, 397/7 i nr 397/11 (przed podziałem dz. Nr 397/2) nie obowiązywał żaden plan zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Z oświadczenia strony z dnia 7 czerwca 2010 r. uzupełnionego 13 sierpnia 2010 r. wynika, że nieruchomość porośnięta była trawą i drzewami oraz wykorzystywana pod uprawę ziemniaków, co wskazuje na jej rolniczy charakter. Potwierdzenie rolniczego wykorzystywania działki organ I instancji wywiódł także z wypisu z rejestru gruntów oraz z przepisów: rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266).