Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. II SA/Wa 433/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung (spr.) Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2011 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r. 2. Zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3. Przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokat A.Z. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] Prezes Rady Ministrów, po rozpoznaniu wniosku J.K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzje z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], odmawiającą przyznania J.K. renty specjalnej.

W uzasadnieniu decyzji Prezes Rady Ministrów podkreślił, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ) zwanej dalej ustawą o emeryturach i rentach, jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby świadczenie to mogło zostać przyznane. Jednocześnie, dokonując wykładni ww. przepisu, organ odwołał się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt P 38/05 (123/9A/2006) oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, wedle którego to świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej, czy też politycznej (w przypadku rent rodzinnych mogą to być zasługi członka rodziny, po którym miałoby być przyznane świadczenie) oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Organ podał, że przy rozpatrywaniu wniosków o świadczenie specjalne brana jest pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawcy, jednakże nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania świadczenia. W przeciwnym wypadku świadczenie specjalne zastępowałoby świadczenia przyznawane w ramach pomocy społecznej, co nie było zamiarem ustawodawcy przy stanowieniu przepisu art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach.