Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. II SA/Sz 522/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki,, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 lipca 2011r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...]r. Spółka A. wystąpiło do Prezydenta Miasta o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie [...] o powierzchni handlowej ok. [...] m2 w granicach terenu położonego pomiędzy ulicami: [...] w [...] (działki Nr: [...] z obrębu [...])

Postanowieniem z dnia [...] znak: [...] Prezydent Miasta na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla wskazanej we wniosku inwestycji do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdzając, że zgodnie z obowiązującymi przepisami i orzecznictwem sądowym przepis art. 10 ust. 2 pkt 8, łącznie z art. 10 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustala jako zasadę, że budowa wielkopowierzchniowego obiektu handlowego na określonym terenie obligatoryjnie wymaga sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego wskazany we wniosku obszar nie posiada.

Na powyższe postanowienie Spółka A. (reprezentowane przez prezes zarządu G. O.) złożyło zażalenie wnosząc o jego uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy lub przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji. W uzasadnieniu skarżąca Spółka, powołując się na wyrok WSA z dnia [...]r. sygn.akt [...], zarzuciła organowi I instancji błędną wykładnię art. 62 ust 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polemizując z interpretacja tego przepisu przyjętą przez organ, iż lokalizacja wskazanej inwestycji wymaga uchylenia planu zagospodarowania przestrzennego.