Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. II SA/Po 264/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2011 r. sprawy ze skargi M. K. i R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] stycznia 2011r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2010 roku, znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie na podstawie art. 105 i art. 157 § 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 30 poz. 168) umorzyło postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Wójta Gminy P. z dnia [...] sierpnia 2002 roku, nr [...], znak [...].

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 roku Wójt Gminy P. ustalił warunki zabudowy na rzecz J. O. dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy 600 m2 i kubaturze ok. 2.500 m3, lokalizowanej na działce nr [...] w P. W podstawie tego rozstrzygnięcia powołano się na art. 40 ust. 1 i 2, art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89 poz. 415) oraz art. 85 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz., U. Nr 717 poz. 80) w zw. z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej Gminy Przemęt nr XXXIV/183/94 z dnia 8 marca 1994 roku (Dz. Urz. Woj. Leszczyńskiego Nr 3 poz. 22 z dnia 10 maja 1994 roku). Stroną postępowania był jedynie inwestor i tylko jemu doręczono decyzję. Następnie w dniu [...] grudnia 2008 roku M. i R. K. zwrócili się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 roku albo ewentualnie o wznowienie postępowania, w wyniku którego została ona wydana. W ocenie skarżących rozstrzygnięcie to narusza przepisy powołanej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, art. 6, art. 7, art. 11 oraz art. 107 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 kwietnia 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 30 poz. 168), art. 24 kpa przez wydanie decyzji przez osobę podlegającą wyłączeniu, art. 28 kpa przez nieuwzględnienie ich jako strony postępowania. Wskazali oni ponadto, iż w decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 roku podano błędną jednostkę bilansową planu dla obszaru inwestycji, tj. PE-3MP, zamiast PE-1MN. Skarżący zwrócili też uwagę, że powierzchnia i kubatura obiektu nie nawiązują do istniejącej już w otoczeniu zabudowy, a uzasadnienie decyzji nie odpowiada przy tym wymogom ustawowym oraz nie wskazuje sposobu ochrony interesu osób trzecich. W piśmie z dnia [...] stycznia 2009 roku Wójt Gminy P. przyznał, iż skarżący mają rację co do wskazania w decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 roku błędnej jednostki bilansowej planu miejscowego. W tej sytuacji Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] marca 2009 roku, znak [...], stwierdziło nieważność decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 roku. Rozstrzygnięcie to następnie zostało usunięte z obrotu wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 maja 2010 roku, sygn. akt IV SA/Po 826/09. Jak zauważył Sąd, w pierwszej kolejności należy zbadać, czy skarżącym przysługuje w ogóle status strony postępowania. Dopiero w razie ustalenia, iż M. i R. K. posiadają interes prawny należy poddać analizie kwestię wskazania prawidłowej jednostki bilansowej planu miejscowego w decyzji z dnia [...] sierpnia 2002 roku. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż interes prawny stanowi związek o charakterze materialnoprawnym między normą prawną a sytuacją konkretnego podmiotu. Musi być on bezpośredni i konkretny oraz znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych. Skarżący nie brali wprawdzie udziału w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej przez nich decyzji, lecz w myśl dominującego poglądu stroną postępowania o stwierdzenie nieważności jest nie tylko strona postępowania głównego, ale także każdy, kto ma w tym interes prawny. M. i R. K. nie wskazali jednak na czym polegał ich interes prawny. Podkreślili oni jedynie w piśmie z dnia [...] stycznia 2009 roku, iż na działce nr [...] znajdują się nielegalnie wzniesione obiekty, które negatywnie oddziałują na ich posesję, powodując, że traci ona na wartości. Fakt bycia stroną innych postępowań administracyjnych nie przesądza nadto, że skarżący są również stroną niniejszego postępowania. W toku procedury ustalenia warunków zabudowy uwzględnia się też właścicieli działek sąsiednich, lecz powinni oni wykazać interes prawny, zwłaszcza przez wskazanie ujemnego oddziaływania planowanej inwestycji na ich działkę. Tymczasem posesja skarżących nie leży w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, od terenu inwestycji oddziela ich działka nr [...], stanowiącą własność K. i S. O. Oddalenie działki skarżących jest przy tym znaczne. Podważana przez M. i R. K. decyzja dotyczy budowy obiektu gospodarczego o jednej kondygnacji, którego oddziaływanie zamyka się w granicach działki inwestora. Z kolei kwestia samowoli budowlanej lub zmiany przeznaczenia budynku nie jest przedmiot tego postępowania, lecz podlega rozpoznaniu w odrębnym postępowaniu. Wobec nie wykazania interesu prawnego przez skarżących postępowanie z ich wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji należało umorzyć.