Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. II SA/Wa 823/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Asystent sędziego Bartosz Piwoński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] odmawiającą przyznania Z. R. renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia 22 czerwca 2010 r. Z. R. wystąpił do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej ZUS) o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. We wniosku zainteresowany podniósł, że jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu [...] choroby [...], której zaawansowany przebieg stwierdzono już w 2008 r.

Prezes ZUS decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., wydaną na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił przyznania Z. R. wnioskowanego świadczenia. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podniósł, że na przestrzeni 52 lat życia zainteresowany udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 23 lata, 1 miesiąc i 5 dni. W 10-leciu przypadającym przed powstaniem niezdolności do pracy zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - wnioskodawca udowodnił tylko 3 lata, 2 miesiące i 2 dni tych okresów. W latach 1992 - 1996, 1999 - 2005 oraz 2008 - 2010 zainteresowany nie wykonywał zatrudnienia podlegającego ubezpieczeniu społecznemu. Tym samym nie zostały wykazane szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przez stronę przeszkód w kontynuowaniu ubezpieczenia i nabycie uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym, bowiem w ww. okresach nie orzeczono wobec Z. R. całkowitej niezdolności do pracy. Nie zaistniały więc w powyższych przerwach obiektywne przeszkody do kontynuowania zatrudnienia oraz ubezpieczenia, w celu uzyskania uprawnień do świadczenia przewidzianego przepisami ustawy.