Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Bd 230/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 maja 2011 r. sprawy ze skargi M. F. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w T. na rzecz skarżącego M.F. kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej w T. wydał M. F. pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu

nr [...], obowiązujące od dnia [...]., w kontekście regulacji art. 253 ust. 8 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92

z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE.L.1993.253).

Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o zmianę powyższego pozwolenia poprzez:

- wykreślenie zapisu uniemożliwiającego stosowanie procedury uproszczonej poza godzinami pracy urzędu celnego w stosunku do wszystkich wnioskowanych towarów;

- określenie warunków dokonywania wpisu do rejestru, tj. w taki sposób, że wpis do rejestru jest oddzielny dla każdego zgłoszenia, a podpozycje wpisów stosowane są dla towarów klasyfikowanych do różnych kodów taryfy celnej,

- określenie terminu na złożenie zgłoszenia celnego uzupełniającego w dniach roboczych.

Zdaniem strony, punkt 15.11.2. Formularza kontynuacyjnego - PRZYWÓZ powinien zostać rozszerzony o dodatkowe zapisy odnoszące się do kwestii regulowania należności celnych. Uzasadniając stanowisko strona podniosła, że organ celny pominął i nie uwzględnił faktu, iż wnioskodawca jest posiadaczem oraz dysponentem statusu AEO i winien korzystać w pełnym zakresie z udogodnień przewidzianych Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE.L.302 z 19.10.1992, str. 1, ze zm.), dalej: WKC i Rozporządzeniem Wykonawczym do Wspólnotowego Kodeksu Celnego, dalej: RWKC. Zdaniem strony zupełnie inna powinna być ocena ryzyka stosowana w stosunku do niej przez organ celny, gdyż jest ona podmiotem szczególnego zaufania, co pozwoliło jej na przyznanie statusu AEO. W konsekwencji winna ona korzystać z pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej poza godzinami pracy urzędu celnego bez wyłączeń jakichkolwiek towarów.