Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Bk 134/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), Sędziowie sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Piotr Pietrasz, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi S. Spółka z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty za rok podatkowy 2008 oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. decyzją

z [...] listopada 2010 r. Nr [...] określił "S." Spółce z o.o. w S. (dalej powoływana jako skarżąca Spółka) wysokość straty za rok podatkowy od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. w kwocie 573.015,90 zł w miejsce zadeklarowanej w wysokości 808.094,55 zł. Organ I instancji ustalił, w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego, że Spółka zawyżyła deklarowaną wysokość przychodów podatkowych o kwotę 31.038,99 zł i jednocześnie zawyżyła koszty podatkowego o kwotę 202 908,43 zł. Na kwotę zakwestionowanych kosztów uzyskania przychodów składały się w szczególności kwota 12.027,55 zł stanowiąca składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy oraz FGŚP, należne za listopad i grudzień 2008 r., które podlegały wpłacie w 2009 r., kwota 3.293,98 zł stanowiąca wydatki poniesione na reprezentację, kwota 15.349,57 zł z tytułu dokonanych odpisów aktualizujących należności, wartość udziałów oraz wartość naliczonych odsetek od pożyczki, kwota 532,46 zł stanowiąca niezrealizowane różnice kursowe oraz kwota 171.704,87 zł z tytułu stwierdzonych w wyniku inwentaryzacji braków towarów handlowych. Ponadto jak ustalił organ pierwszej instancji, skarżąca Spółka nie uwzględniła po stronie przychodów podatkowych kwoty 648.046,08 zł oraz po stronie kosztów podatkowych kwoty 584.836,87 zł związanych z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Nie zgadzając się z ustaleniami zawartymi w decyzji organu I instancji, Spółka złożyła odwołanie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej uznania przez organ pierwszej instancji, iż kwota 171.704,87 zł z tytułu stwierdzonych w wyniku inwentaryzacji braków towarów handlowych nie stanowi kosztów podatkowych. Zdaniem skarżącej Spółki braki w towarach handlowych zostały prawidłowo udokumentowane i skoro były niezawinione, to ich kwalifikacja jako koszty uzyskania przychodów była zasadna.