Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r., sygn. IV SA/Wa 466/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2011 r. sprawy ze skargi I. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. Nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska po rozpatrzeniu zażalenia I. S. uchylił postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. z dnia [...] kwietnia 2010 r., którym nie uzgodniono projektu decyzji o warunkach zabudowy dla budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce o nr. ewid. [...], położonej na obszarze miasta U. przy ul. O., i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia przedstawiono dotychczasowy tok postępowania wskazując, że wnioskowana do ustalenia warunków zabudowy działka gruntu zlokalizowana jest w obrębie Obszaru Chronionego Krajobrazu "[...]", na terenie którego obowiązuje rozporządzenie nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] października 2007 r. w sprawie obszaru chronionego krajobrazu "[...]", którym wprowadzono stosowne zakazy - wynikające z art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody - ze względu na ochronę cennych przyrodniczo terenów o zróżnicowanym, wyróżniającym się krajobrazie. W celu stwierdzenia, czy naruszenia powołanych zakazów mogą wystąpić organ pierwszej instancji powinien w drodze prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalić stan faktyczny i ustalenia w tym zakresie powinny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia. W oparciu o zdjęcia satelitarne, mapę topograficzną i ortofotomapę, dostępne na stronie internetowej, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w P. ustalił, że działka nr [...] jest położona w pasie 100 m od znajdującego się na działce nr [...] zbiornika wodnego (stawu). W konsekwencji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdził, że budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego naruszy zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, zawarty w §3 ust. 1 pkt 8 powołanego rozporządzenia nr [...], i nie uzgodnił realizacji przedmiotowej inwestycji. Oparcie rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji jedynie na danych zamieszczonych na stronie internetowej jest niewystarczające dla prawidłowego rozpatrzenia sprawy. Organ w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wprawdzie szczegółowo przeanalizował pojęcie "inny zbiornik wodny", o którym mowa w §3 ust. 1 pkt 8 powołanego rozporządzenia, lecz nie dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o pełny materiał dowodowy. Z mapy sytuacyjno wysokościowej w skali 1:500, stanowiącej załącznik do projektu decyzji o warunkach zabudowy nie wynika, że w strefie 100 m od planowanej inwestycji znajduje się jakikolwiek zbiornik wodny. Takiego wniosku nie można również wyprowadzić ze szkicu orientacyjnego w skali 1:10000. Jeżeli z informacji zawartych na stronie internetowej wynika, że na działce nr [...] może występować zbiornik wodny (staw), to organ pierwszej instancji powinien w ramach prowadzonego postępowania dowodowego zgromadzić stosowne dokumenty w postaci prawidłowo sporządzonych map, z których jednoznacznie wynikałby powyższy fakt lub dokonać oględzin terenu i sporządzić z tej czynności protokół. Ustalenie to będzie miało istotny wpływ na wynik niniejszej sprawy. Brak uzgodnienia planowanej inwestycji powoduje ograniczenie prawa własności skarżącej, która nie może w pełni korzystać z nieruchomości stanowiącej teren inwestycji. Ograniczenie takie jest dopuszczalne na mocy ustawy, jednak wymaga to wskazania konkretnej normy prawnej umożliwiającej zastosowanie takiego środka, jak również przyczyn, z powodu których ograniczenie takie zastosowano. Na organie administracji spoczywa obowiązek dochowania szczególnej staranności w wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy, rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz w uzasadnieniu rozstrzygnięcia. Zajęcie stanowiska w ramach uzgodnień ma cechy rozstrzygnięcia mieszczącego się w ramach uznania administracyjnego, jednak musi ono opierać się na konkretnych ustaleniach faktycznych dotyczących inwestowanego terenu, których pełna analiza powinna stanowić podstawę rozstrzygnięcia. Zajęcie stanowiska przez organ ochrony przyrody w postępowaniu uzgodnieniowym powinno być poprzedzone czynnościami wyjaśniającymi prowadzącymi do ustalenia stanu faktycznego sprawy. W tym celu organ administracji publicznej powinien zgromadzić odpowiedni materiał dowodowy. Przy orzekaniu na zasadzie uznania administracyjnego wzrasta znaczenie uzasadnienia, bowiem uznanie nie upoważnia organu do działania dowolnego - jego obowiązkiem jest zgromadzenie i wszechstronne zbadanie materiału dowodowego w celu ustalenia stanu faktycznego, a następnie wydania orzeczenia o treści przekonującej pod względem faktycznym i prawnym. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie postanowienia w sposób właściwy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego. Organ pierwszej instancji powinien zatem zbadać czy zachodzą okoliczności powodujące, że przedmiotowa inwestycja naruszy zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, wprowadzony §3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Wojewody [...] nr [...]. W tym celu organ pierwszej instancji uzupełni zgromadzony w sprawie materiał dowodowy o właściwą mapę analizowanego terenu, która pozwoliłaby na stwierdzenie występowania bądź niewystępowania w pasie 100 m od działki nr [...] rzek, jezior lub innych zbiorników wodnych. Organ ma również możliwość — jeśli uzna to za stosowne - przeprowadzenia oględzin terenu, a następnie utrwalenia tej czynności w protokole sporządzonym zgodnie z wymogami zawartymi w art. 67 i nast. kpa. Ponadto, w aktach sprawy brak analizy urbanistycznej i formalno-prawnej, co także powinno zostać uzupełnione przez organ w trakcie ponownego rozpatrywania sprawy.