Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Po 112/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi K. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2010r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji; oddala skargę /-/T. Świstak /-/J. Zieliński /-/J. Szaniecka

Uzasadnienie

Pismem z dnia 4 sierpnia 2009 r. K. E., reprezentowana przez adw. A. G. wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2008 r., nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. nr [...] z dnia [...] 2008 r., sygn. [...]

W uzasadnieniu swojego żądania wnioskodawczyni zarzuciła, iż w podważanej decyzji z dnia [...] 2008 r. nieuwzględniono w toku kontroli instancyjnej rażących wad prawnych decyzji Prezydenta Miasta P. nr [...] z dnia [...]2008 r., a tym samym utrzymanie tejże decyzji w mocy, w związku z czym doszło do rażącego naruszenia zasad kontroli instancyjnej.

Decyzją z dnia [...]2008 r. Prezydent Miasta P. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku biurowo-wystawienniczego, przewidzianej do realizacji na działce położonej w P. przy ul. K. [...]. Zdaniem K. E. decyzja organu I instancji była obarczona rażącymi wadami prawnymi, i pozostawienie jej w obiegu przez organ odwoławczy stanowiło rażące naruszenie przepisów dotyczące kontroli instancyjnej (tj. art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 137 zdanie drugie), jak i przepisów prawa materialnego, które powinny znaleźć zastosowanie w toku tejże kontroli.

W opinii wnioskodawczyni, decyzja Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2008 r. podlegająca kontroli Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (dalej: SKO) została wydana z rażącym naruszeniem § 14 oraz § 15 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75. poz.690 ze zm.) albowiem decyzja nie uwzględnia braku przepisowego dojścia (dojazdu) do terenu inwestycji. Zgodnie z powołanymi przepisami do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej. Dojście i dojazd powinny posiadać minimum 4,5 m szerokości. Organ administracji wydał decyzję o warunkach zabudowy przyjmując założenie (rażąco sprzeczne z ww. przepisami prawa), że ten wymóg nie dotyczy inwestycji przy ul. K. [...]. Faktyczna szerokość projektowanego dojścia (dojazdu) do przedmiotowej działki budowlanej wynosi około 3,5 metra. Zdaniem K. E. oznacza to, iż planowana inwestycja nie posiada dostępu do drogi publicznej, który odpowiadałby przepisom prawa a tym samym nie został spełniony jeden z warunków wydania decyzji o warunkach zabudowy określonych w art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jakim jest dostęp do drogi publicznej.