Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. III SA/Kr 1115/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Danielec Sędziowie WSA Tadeusz Wołek WSA Janusz Kasprzycki (spr.) Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewody z dnia 2 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 sierpnia 2010 r., znak: [...], Wojewoda działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity, Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.) w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity, Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm., zwanej dalej ustawą o ewidencji ludności i dowodach osobistych) - utrzymał mocy decyzję organu I instancji.

Organ I instancji - Burmistrz Gminy A - decyzją z dnia [...] 2010 r., znak: [...], orzekł o odmowie wymeldowania L. B. z miejsca stałego pobytu.

W jej uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w dniu 2 lipca 2009 r. A. M., jako nowy właściciel nieruchomości C 59, wniósł podanie o anulowanie zameldowania na pobyt stały L. B. w budynku na tej nieruchomości wyjaśniając, że w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego taki obiekt na niej nie istnieje, a ponadto w dacie zameldowania L. B. nie mieszkała w tym obiekcie. Organ wskazał, że z zeznań złożonych do protokołu przez F. B. - ojca L. B. - wynika, że budynek o nr 59 był zamieszkały przez niego i jego rodzinę od 1995 r. Zawiadomieniem z dnia 5 grudnia 2001 r. został nadany numer dla nieruchomości C 59, jednak numer ten dotyczy działki. Niemniej jednak, pismem z Komisariatu Policji z dnia 1 sierpnia 2009 r. potwierdzono fakt, że L. B. mieszka pod adresem C 59, a więc budynek taki istnieje. Dalej organ wskazał, że postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2008 r. władzę rodzicielską nad wówczas małoletnią L. B. powierzono ojcu F. B. Fakt, że L. B. mieszka pod wskazanym adresem został również potwierdzony przez kuratora zawodowego M. G., która odwiedzała swoją podopieczną w budynku w C 59. Organ wskazał również, że L. B. w zeznaniach złożonych do protokołu w dniu 28 września 2009 r. wyjaśniła, że w dniu zameldowania mieszkała w przedmiotowej nieruchomości a także, że w budynku tym posiada swoje rzeczy osobiste i wspólnie z ojcem prowadziła gospodarstwo domowe do momentu kiedy budynek został zniszczony przez nowego właściciela, tj. do czerwca 2009 r., a ona została zabrana do szpitala. Następnie organ przytoczył treść art.15 ust.1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wskazując, że przez opuszczenie miejsca stałego pobytu w rozumieniu tego przepisu należy rozumieć dobrowolne zaniechanie dalszego zamieszkiwania w nim, w wyniku którego miejsce to przestało być miejscem koncentracji życiowych interesów osoby w nim zameldowanej.