Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 października 2011 r., sygn. III SA/Łd 643/11

Dnia 19 października 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Jarosław Moraczewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2011 roku sprawy ze skargi R. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania R. R. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...], na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. Nr 139, poz. 993 ze zm., powoływana dalej jako ustawa) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie K.p.a.), utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy W. z dnia [...] nr [...] orzekającą o wymeldowaniu R. R. z pobytu stałego przy ulicy A, położonej w miejscowości S. (gmina W.).

Organ odwoławczy ustalił, że w dniu 1 kwietnia 2009r. z wniosku E. P. i Z. P. wszczęto postępowanie administracyjne o wymeldowanie R. R. z pobytu stałego w posesji przy ul. A w miejscowości S. W wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego organ I instancji ustalił na podstawie zeznań stron, świadków oraz oględzin przedmiotowego lokalu, że R. R. nie przebywa w miejscowości S. przy ulicy A od ponad dwóch lat. W oparciu o przeprowadzone postępowanie wyjaśniające, Wójt Gminy W. wydał w dniu [...] decyzję o wymeldowaniu R. R. z ww. lokalu, uznając za udowodnione, iż R. R. opuścił miejsce dotychczasowego zameldowania w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i nie koncentruje swoich spraw życiowych w przedmiotowym lokalu od października 2008r.

Od decyzji tej wniósł odwołanie R. R., który zarzucił decyzji Wójta błąd w ustaleniach faktycznych, przede wszystkim błędne ustalenie przesłanki opuszczenia lokalu oraz niepodjęcie wszelkich kroków zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Skarżący oświadczył, że opuszczenie przez niego lokalu nie mało cech dobrowolności, ani zamiaru zmiany miejsca zamieszkania i urządzenia w nowym miejscu swojego centrum życiowego.