Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 kwietnia 2011 r., sygn. IV SA/Gl 553/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Walentek Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T., na podstawie art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej w skrócie K.p.a., art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), art. 235¹ i art. 235² ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zwanej dalej w skrócie K.p. i w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 105, poz. 869 ), zwanego dalej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r., orzekł, że wobec A. M. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonego jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że wyżej wymieniony był zatrudniony w latach 1973 -1980 i 1982-2007 w A S.A. na stanowiskach: [...], [...], [...], [...] oraz [...]. W latach 1973 -1993 wykonywał pracę w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. Następnie organ podkreślił, że przeprowadzona w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K. Poradni Chorób Zawodowych w S. w dniu [...] r. diagnostyka audiologiczna, obejmująca audiometrię progową tonalną, audiometrię nadprogową typu SISI i audiometrię impedancyjną wykazała prawostronne odbiorcze uszkodzenie słuchu i lewostronne mieszane uszkodzenie słuchu, przy czym przesunięcie progu słuchu, określone jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości 1,2,3, kHz, wynosiło dla ucha prawego [...] dB, dla ucha lewego [...] dB. Stwierdził ponadto, że ustanie narażenia zawodowego na hałas dnia 1 października 1993 r. oraz mieszany charakter niedosłuchu ucha lewego, gorzej słyszącego, nietypowy dla skutków działania hałasu na narząd słuchu, a związany z patologią ucha środkowego, potwierdzoną otoskopowo i badaniem obiektywnym - audiometrią impedancyjną, w myśl aktualnie obowiązujących przepisów prawnych nie uzasadniał przyjęcia zawodowej etiologii niedosłuchu. Następnie podniósł, że badania audiologiczne, przeprowadzone w Szpitalu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. w dniach [...] r. i [...] r. wykazały przesunięcie progu słuchu obliczone jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2,3 kHz wynoszące dla ucha prawego [...] dB i dla ucha lewego [...] dB. Natomiast wykonana audiometria tonalna wykazała niedosłuch odbiorczy w uchu prawym i niedosłuch mieszany w uchu lewym. Stwierdzony na podstawie powyższych badań stan słuchu A. M. nie spełniał określonych w wykazie chorób zawodowych kryteriów diagnostycznych, ze względu na wielkość ubytku słuchu dla ucha lepiej słyszącego - prawego poniżej 45 dB oraz charakteru niedosłuchu po stronie lewej (mieszany czyli przewodzeniowo-odbiorczy). W końcowej części uzasadnienia organ administracji dodał, że dochodzenie epidemiologiczne przeprowadzone przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. nie potwierdziło jednoznacznie wystąpienia takiego narażenia na hałas po 1993 r., które stanowiłoby ryzyko uszkodzenia słuchu A. M.. Ponadto organ podniósł, że niezależnie od wyników oceny narażenia zawodowego, zebrany materiał dowodowy, a w szczególności ustalenia kliniczne dotyczące choroby, w stosunku do której prowadzono postępowanie, zawarte w orzeczeniach lekarskich wydanych przez medyczne jednostki orzecznicze, nie dają podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Dodał, że w wyniku ponownie przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego z dnia [...] r. ustalono, iż A. M. w latach 1973 - 1993 pracował w narażeniu na hałas ponadnormatywny o poziomie ekspozycji [...] dB - [...] dB, w latach 1993 - 2007 pracował stale w ekspozycji na hałas o poziomie [...] dB - [...] dB i sporadycznie w narażeniu na hałas ponadnormatywny o poziomie ekspozycji [...] dB.