Wyrok WSA w Kielcach z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Ke 646/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Zielińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011 roku sprawy ze skargi Z.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny , po rozpatrzeniu odwołania Z. K. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...], nie stwierdzającej u niego choroby zawodowej, tj. przewlekłego zapalenia okołostawowego barku, utrzymał w mocy ww. decyzję na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, § 1 ust. 1 i § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji stwierdził, że rozpatrując sprawę

w trybie odwoławczym, dokonał oceny całości zebranego materiału dowodowego i nie znalazł podstaw prawnych i merytorycznych do zmiany zaskarżonej decyzji.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny wskazał, że sprawa choroby zawodowej Z. K. była już dwukrotnie przedmiotem postępowania odwoławczego przed ówczesnym Państwowym Wojewódzkim Inspektorem Sanitarnym . Za każdym razem organ II instancji uchylał decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. wydaną w sprawie przewlekłego zapalenia okołostawowego barku u wyżej wymienionego

z powodu braku podjęcia przez organ I instancji wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego.

W przeprowadzonym po raz kolejny postępowaniu wyjaśniającym, organ dokonał kolejnych ustaleń dotyczących zatrudnienia Z. K., określił krąg podmiotów mogących działać w charakterze strony, ponownie przesłał wyniki postępowania do jednostki orzeczniczej, a następnie rozpatrzył materiał dowodowy