Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 marca 2011 r., sygn. I SA/Wr 219/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Trzęsicka, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2011 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi A. Spółka z o.o. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 2 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457,00 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 2 sierpnia 2010 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

(wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej ) złożony przez A. Spółka z o. o. w K.. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą otrzymuje coraz większą ilość faktur oraz faktur korygujących. Niejednokrotnie opieszałość poczty powoduje konieczność długiego oczekiwania na wskazane dokumenty.

Wobec powyższego Spółka zwróciła się z pytaniem, czy możliwe jest otrzymywanie papierowej wersji faktury lub faktury korygującej w drodze przesłania ich faksem lub pocztą elektroniczną, lecz bez opatrzenia wiadomości podpisem elektronicznym, z jednoczesnym zachowaniem pełnego prawa do wykazania podatku naliczonego w rejestrze VAT oraz do odliczenia od podatku należnego, wynikającego

z takich dokumentów podatku naliczonego. W opinii Spółki sposób wystawienia oraz forma doręczenia faktury oraz faktury korygującej nie może wpływać na prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie wskazują na konkretną i jedyną prawidłową formę przesyłania faktur przez podatników. Przepisy te nie uzależniają również prawa do odliczenia podatku naliczonego od posiadania oryginału faktury. Brak jest wymogu podpisywania faktur, co oznacza że każda faktura, którą posiada odbiorca, niezależnie od sposobu, w jaki wszedł on w jej posiadanie, stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego, o ile faktura zawiera słowo "oryginał". Faktura ma charakter następczy w stosunku do prawa do odliczenia podatku naliczonego. Oznacza to, że prawo do odliczenia powstaje niezależnie od faktu otrzymania faktury. Faktura sama w sobie nie rodzi prawa do odliczenia, a jedynie umożliwia skorzystanie z tego prawa.