Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 marca 2011 r., sygn. I SA/Gd 112/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 marca 2011 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 29 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W korekcie deklaracji dla podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. E.P., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...]" (dalej [...]) wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 25.474 zł.

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. w wysokości 45.789 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 9.607 zł. Organ pierwszej instancji zakwestionował prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego na łączną kwotę 31.601 zł wynikającego z faktur VAT: z dnia 9 grudnia 1999 r. wystawionej przez A S.A (dalej spółka A) za wykonanie robót murarskich, ziemnych, wodno-kanalizacyjnych, osuszenie ścian przy przebudowie rozdzielnicy energetycznej [...], z 7 grudnia 1999 r. wystawionej przez [...] J.N. za wykonanie fundamentów pod gabloty reklamowe oraz z 27 grudnia 1999 r. wystawionej przez [...] J.W. (dalej [...]) za montaż fundamentów i gablot aluminiowych.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez podatnika odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji w części określającej E.P. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. oraz uchylił decyzję w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe, umarzając postępowanie w tym zakresie. Organ odwoławczy podzielił ustalenia poczynione przez organ pierwszej instancji. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiło stwierdzenie, że faktura wystawiona przez spółkę A nie dokumentuje rzeczywistej operacji gospodarczej (§ 54 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Dz.U. Nr 156 poz. 1024 ze zm., dalej zwanego Rozporządzeniem), faktura wystawiona przez J.N. wystawiona została przez podmiot nieuprawniony (§ 54 ust. 4 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia), zaś faktura wystawiona przez [...] J.W. dokumentuje wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm., zwanej dalej ustawą o VAT).