Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Wa 1931/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung (spr.) Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant specjalista Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi B. K. - przedstawiciela ustawowego małoletniej K. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] września 2010 r. 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] września 2010 r. nr [...], którą odmówił B. K. - przedstawicielce ustawowej małoletniej K. D., przyznania renty w drodze wyjątku. W uzasadnieniu organ wskazał, iż przyznanie świadczenia na podstawie art. 83 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) jest możliwe, jeżeli wnioskodawca łącznie spełnił następujące warunki:

1. jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym,

2. nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności,

3. nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek,

4. nie ma niezbędnych środków utrzymania.

Do przyznania świadczenia w drodze wyjątku wszystkie przesłanki, o jakich mowa w tym przepisie, powinny być spełnione łącznie, a brak choćby jednej z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia.