Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. VI SA/Wa 2219/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant ref. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie refundacji kosztów leczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz skarżącej K. P. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2010 r. Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej jako Prezes NFZ) nie wyraził zgody na wykonanie zaopatrzenia ortopedycznego - ortez na kończyny dolne bez kosza biodrowego dla K. P. (dalej jako skarżąca), poza granicami kraju w B. w N. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał: art. 102 ust. 5 pkt 24 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm), dalej jako ustawa o świadczeniach; § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. Nr 249, poz. 1867 ze zm.), dalej jako Rozporządzenie z 27 grudnia 2007 r. oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej jako k.p.a.

Powyższa decyzja zapadła w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Przedstawiciel ustawowy skarżącej złożył wniosek o przeprowadzenie poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych skarżącej, których nie przeprowadza się w Polsce. Zgodnie z zawartą we wniosku opinią lekarza specjalisty, wypełniającego wniosek - dr. hab. n. med. S. S., u skarżącej rozpoznano postać czterokończynową artrogrypozy, stwierdzono brak obsługi mięśniowej oraz przykurcze kończyn górnych i dolnych. Ponadto lekarz zaznaczył, iż do tej pory skarżąca była czterokrotnie leczona operacyjnie (korekcja kolan, bioder, stóp, a ostatnio przeszła operację śródszpikowej stabilizacji kości udowych) i jest rehabilitowana w rejonie zamieszkania. Z opinii tej wynikało również, że skarżącą zaopatrywano w aparaty do poruszania się w klinice w A. i istniała konieczność wykonania nowych aparatów dla skarżącej, według dotychczasowego wzoru - zezwalających na chodzenie mimo braku kosza biodrowego. Lekarz wskazał rzeczoną na wstępie klinikę jako ośrodek wyspecjalizowany w wykonywaniu wysokospecjalistycznego zaopatrzenia ortopedycznego dla pacjentów z niedowładem czterokończynowym i podał, iż do tej pory wnioskowane leczenie nie było wykonywane w kraju ze względu na brak możliwości ścisłej współpracy pomiędzy lekarzem operującym skarżącą, a ortotykami dopasowującymi zaopatrzenie ortopedyczne. We wniosku znalazła się również opinia dr hab. med. T. M. - konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu dla województwa [...], z której wynikało, iż w kraju nie ma możliwości wykonania porównywalnego z niemieckim zaopatrzenia ortopedycznego.