Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Gl 2232/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Wach, Sędzia WSA Marzanna Sałuda ( spr.), Protokolant St. sekr. sąd. Aleksandra Doruch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. wydał decyzję, którą to uchylił decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w C. nr [...] z [...] r. i określił za sierpień 2000r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie [...] zł, w całości do zwrotu na rachunek bankowy podatnika. W wydanej decyzji organ odwoławczy zmienił sposób rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (całą kwotę nadwyżki dysponując do zwrotu bezpośredniego), i jednocześnie podzielił stanowisko organu I instancji co do stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie rozliczenia transakcji eksportowych z podmiotami z [...], w odniesieniu do których uzyskano informację z Prokuratury Republiki [...] oraz od [...] służb celnych, że podmioty te nie istnieją. W efekcie na podstawie analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stwierdzono, że sprzedaż eksportowa, wykazana w złożonej przez Stronę deklaracji VAT-7 do firm z terenów [...], nie została w rzeczywistości zrealizowana, a zatem Podatnik nie miał prawa do zastosowania zerowej stawki podatku z tytułu wykazanej w deklaracji sprzedaży eksportowej.

W wydanym rozstrzygnięciu organ odwoławczy podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie organ podatkowy nie zakwestionował faktu posiadania przez Podatnika dokumentów celnych potwierdzających wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, lecz zakwestionował możliwość uznania tego wywozu za eksport w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o VAT, z uwagi na wystąpienie okoliczności świadczących o niemożności dokonania sprzedaży towarów do podmiotów figurujących w posiadanych przez Stronę dokumentach celnych. Organ odwoławczy nie zgodził się z poglądem Strony, że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, uwzględniające ustalenia różnych organów administracji [...] dowodziło w istocie jedynie nie dopełnienia formalności rejestracyjnych przez zagranicznych kontrahentów. Podkreślono, iż okoliczność fikcyjnego istnienia i działania kontrahentów Podatnika miała także znaczenie przy ocenie wiarygodności deklarowanych przez Stronę transakcji. Świadczyła bowiem o nierzetelności danych zawartych w fakturach sprzedaży, a także danych wykazanych w deklaracjach SAD przedstawionych organowi celnemu, celem objęcia towarów procedurą wywozu na przejściu granicznym w Bezledach. Dane te stanowiły podstawę sporządzenia zgłoszeń celnych i tym samym podstawę zastosowania określonej procedury celnej (art. 64 Kodeksu celnego). Nadmieniono, iż zgodnie z obowiązującymi w badanym okresie przepisami, organy celne potwierdzały jedynie wyprowadzenie towarów z polskiego obszaru celnego, nie badały natomiast w momencie przyjmowania zgłoszeń celnych, rzetelności czy też wiarygodności wykazywanych przez stronę transakcji. Powyższe uznano za przeczące wywodom Strony wskazującym, że dokumenty celne, jako dokumenty urzędowe, stanowiły niekwestionowany dowód zrealizowania (dojścia do skutku) wskazanych w nich czynności sprzedaży.