Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. IV SA/Wr 421/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w Wydziale IV w dniu 22 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a. oraz art. 2 pkt 2 lit. "a" i art. 4 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395, z późn. zm.), po rozpoznaniu wniosku E. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...]

Kierownik Urzędu decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] odmówił stronie przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej. Zdaniem organu Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. W ocenie Kierownika Urzędu praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., K 49/07 (OTK-A ZU z 2009 r., nr 11, poz. 169), tzn. nie była połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.