Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. VIII SA/Wa 710/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Protokolant Referent stażysta Magdalena Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2010 r., po rozpatrzeniu odwołania S. W. (dalej: "skarżący"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. (dalej: "Naczelnik US" lub "organ I instancji") z [...] grudnia 2009 r. Przedmiotem decyzji było określenie skarżącemu za poszczególne miesiące lat 2004 - 2005 nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na jego rachunek bankowy (IX/2004, I/2005, VI - VIII/2005) i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (V/2005), a także określenie skarżącemu zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług (X - XII/2004, III - IV/2005). Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia Dyrektor IS powołał między innymi art. 86 ust. 1-2 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT") oraz § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 24 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.; dalej: "rozporządzenie").

1.2. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania w sprawie i powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji po przeprowadzeniu kontroli podatkowej. Z ustaleń tych wynika, że skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "[...]" B. K. [...] N.. Faktury te dotyczyły rzekomego obrotu olejem napędowym. Zdaniem organów, ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że przedmiotowe faktury nie odzwierciedlają rzeczywistości z przyczyn podmiotowych. Z dokonanych ustaleń wynika, iż B. K. [...] N. nie posiadał majątku rzeczowego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami (w tym bazy paliwowej, odpowiednich środków transportu i zasobów finansowych). Nabywał rzekomo olej napędowy od K. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe "[...]" (NIP [...],[...]), który był fikcyjnym podatnikiem VAT. Naczelnik US stwierdził, iż w rzeczywistości transakcje udokumentowane spornymi fakturami nie były zawierane pomiędzy skarżącym jako kupującym, a B. K. [...] N. jako sprzedawcą oleju napędowego. Odmówił zatem skarżącemu prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający ze spornych faktur.