Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. IV SA/Po 512/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Anna Jarosz Protokolant st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. , nr [...] Burmistrz Miasta Ś. W.. działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993 ) orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego z mieszkania nr [...] w budynku nr [...] na O. J. w Ś. W. S. M..

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że S. M. opuścił sporny lokal, gdzie jest zameldowany na pobyt stały i nie zamieszkuje w nim od 1 lutego 2009 roku. Organ wskazał, iż do opuszczenia mieszkania zmusiła go sytuacja rodzinna, jednak nie zgłaszał się do Sądu lub innych organów w przedmiocie utrudnienia zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu. Organ wyjaśnił, iż sytuacja gdy osoba została z lokalu usunięta w drodze przymusu fizycznego lub psychicznego i nie wystąpiła do sądu lub organów ścigania o ochronę swoich uprawnień , albo gdy z takimi roszczeniami wystąpiła, ale nie uzyskała korzystnego dla siebie orzeczenia zgodnie z orzecznictwem ma przymiot opuszczenia dobrowolnego lokalu.

Organ wyjaśnił, iż S. M. opuszczając miejsce stałego zameldowania i od kilku miesięcy lokując swe centrum życiowe w innych miejscach wypełnił dyspozycje art.15 ust.2 ustawy. Organ podniósł, iż tej oceny nie zmienia okoliczność, że S. M. nie opuścił lokalu dobrowolnie, a zmusiła go do tego sytuacja rodzinna. Z niekwestionowanych w sprawie ustaleń wynika bowiem, że S. M. nie poczynił żadnych środków o ochronę swoich uprawnień do zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu.