Wyrok WSA w Opolu z dnia 16 czerwca 2008 r., sygn. II SA/Op 142/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie: sędzia WSA Teresa Cisyk sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Protokolant : st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], opartą o przepis art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, Burmistrz [...] orzekł o wymeldowaniu J. M. oraz jej małoletniej córki M. M. z miejsca pobytu stałego w G. przy ul. [...]. W uzasadnieniu podał, że postępowanie wszczęte zostało na wniosek M. M., w którym domagał się on wymeldowania swej żony - J. M. W toku postępowania dwukrotnie doszło do uchylenia przez Wojewodę [...] decyzji o wymeldowaniu, wydanych przez organ pierwszej instancji, z powodu wad proceduralnych. Przytaczając przepis art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, Burmistrz [...] podał, że J. M. opuściła w dniu 12 stycznia 2004 r. miejsce dotychczasowego stałego zamieszkania. Odnośnie przyczyn opuszczenia lokalu, którymi miało być znęcanie się psychiczne i fizyczne przez M. M. oraz obawa o własne życie, organ wskazał na wyrok Sądu Rejonowego w N., sygn. akt [...] z dnia [...], uniewinniający M. M. od zarzucanych mu powyższych czynów. Ponadto organ stwierdził, iż w toku postępowania z udziałem świadków ustalono, iż po opuszczeniu lokalu J. M. przebywała tam sporadycznie w ciągu dnia, a pobyt ten był związany z przywożeniem wspólnej córki M. celem odwiedzin ojca - M. M. W związku z wyjaśnieniami J. M. na rozprawie w dniu 22 listopada 2007 r., iż po opuszczeniu miejsca stałego zameldowania zamieszkiwała w N., S. i C., przy czym jej centrum życiowe znajdowało się w miejscu stałego zameldowania, gdyż prowadziła tam działalność zawodową, na co wskazywały adresy, numery kont i regon oraz inne dane, organ uznał, iż z uwagi na niewielką odległość powyższych miejscowości od G., te okoliczności nie mogą świadczyć o lokalizacji centrum życiowego w miejscowości związanej z życiem zawodowym, konkludując, że życie zawodowe należy oddzielić od życia osobistego. Poza tym organ, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazał na możliwości skorzystania ze środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu osobie bezprawnie z niego usuniętej, podkreślając że J. M. nie uzyskała prawomocnego wyroku przywracającego jej posiadanie lokalu. Organ nie uwzględnił również podawanych przez J. M. faktów zgłaszania interwencji w organach ścigania, podnosząc, że prowadzenie sprawy przez prokuraturę nie przesądza o udowodnieniu danego zdarzenia, gdyż takie znaczenie należy przypisać wyłącznie prawomocnemu wyrokowi sądowemu, a nie zgłoszeniom i interwencjom Policji. W końcowej części uzasadnienia organ wskazał na niebudzącą wątpliwości okoliczność, że w dniu 30 kwietnia 2007 r. J. M. w wyniku interwencji Policji wprowadziła się do spornego lokalu przy ul. [...] w G. pod nieobecność M. M., jednak takie zajęcie lokalu ocenił jako zmierzające do stworzenia przesłanki wyłączającej wymeldowanie, które nie może być poczytane za zamieszkiwanie niweczące skutki jego wcześniejszego opuszczenia przewidziane w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.