Wyrok WSA w Łodzi z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. III SA/Łd 495/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), art. 2351 i art. 2352 Kodeksu pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65 poz. 294 ze zm. dn. 10 listopada 1985 r. Dz. U. nr 61 poz. 364) w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105 poz. 869) oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję nr l Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...], nie stwierdzającą u B. M. choroby zawodowej narządu ruchu, wywołanej sposobem wykonywania pracy.

W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi prawomocnym wyrokiem z dnia 4 lutego 2009 r. sygn. akt III S.A/Łd 275/08 uchylił decyzję nr 12/2008 Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję nr [...] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...].

Sąd uchylając po raz trzeci decyzje I i II instancji uznał, że organy administracji jeszcze nie w pełni wykonały wytyczne Sądu zawarte w wyroku z 7 czerwca 2006 r. Nie zostały jednoznacznie wyjaśnione wątpliwości dotyczące tego, czy u skarżącego stwierdzono uszkodzenie łąkotki lewego kolana, a jeżeli tak, to czy wystąpiło ono wskutek wykonywania pracy zawodowej. W ocenie Sądu organy administracji nie podjęły wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego - nie zebrały i nie rozpatrzyły całego materiału dowodowego - a tym samym naruszyły przepisy art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 kpa i naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd wskazał, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy administracji uwzględniły wszystkie rozważania zawarte w uzasadnieniu wyroku. Zatem należało uzupełnić dochodzenie epidemiologiczne przez ustalenie, czy istnieje dokumentacja warsztatowa z okresu pracy skarżącego, a jeżeli tak, to uwzględnić jej zapisy dotyczące przebiegu pracy skarżącego, przesłuchać bezpośredniego przełożonego skarżącego na okoliczność przebiegu pracy B. M. ze szczególnym uwzględnieniem czasu w jakim skarżący wykonywał w ciągu dnia czynności związane ze zginaniem stawów kolanowych. Po uzupełnieniu dochodzenia epidemiologicznego zwrócić się do innej niż dotychczasowe jednostki, służby zdrowia, upoważnionej do rozpoznawania chorób zawodowych, celem wydania orzeczenia czy u B. M. występuje uszkodzenie łąkotki stawu kolanowego i czy schorzenie to zostało wywołane czynnikami wymienionymi w punkcie 12-tym, wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. wg., którego rozpatrywana jest sprawa. Po zebraniu całego materiału dowodowego organy administracji winny dokonać wnikliwej jego analizy, a następnie wydać rozstrzygnięcie w sprawie.