Wyrok WSA w Kielcach z dnia 19 marca 2009 r., sygn. II SAB/Ke 5/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 marca 2009r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej sprawy ze skargi H. P. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

H. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, zarzucając organowi niewykonanie czynności wskazanych przez tut. Sąd w uzasadnieniu wyroku z dnia 31 sierpnia 2006r., sygn. akt II SA/Ke 750/05 oraz wnosząc o zobowiązanie organu do :

1/ dokonania wymaganych czynności,

2/ wydania decyzji,

Skarżący wniósł również o wymierzenie organowi grzywny.

Wniesienie skargi zostało poprzedzone zażaleniem H. P. złożonym do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego.

W odpowiedzi na skargę Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wniósł o jej oddalenie, argumentując, iż wydanie decyzji uniemożliwiał brak prawidłowego orzeczenia lekarskiego oraz podnosząc iż skarżący był informowany o wszystkich czynnościach prowadzonych w sprawie.

Z przedstawionych Sądowi akt administracyjnych wynika, iż decyzją z dnia [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, na podstawie § 1 i 10 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65 z 1983 roku poz. 294), nie stwierdził u H. P. choroby zawodowej.

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2005r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny , po rozpoznaniu odwołania H. P., utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2006r., sygn. akt II SA/Ke 750/05 (k. 52) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, po rozpoznaniu skargi H. P. na w/w decyzję organu odwoławczego uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie oraz poprzedzającą je decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podniesiono, iż wykluczenie przez jednostki orzecznicze związku przyczynowego pomiędzy chorobą H. P. a wywołującymi nowotwory czynnikami szkodliwymi, z którymi miał kontakt w trakcie pracy zawodowej nastąpiło wyłącznie w oparciu o analizę danych literaturowych, co pozostaje w sprzeczności z § 7 ust. 4 rozporządzenia z 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych. Ponadto wnioski wysunięte w orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego oraz w piśmie Instytutu Medycyny Pracy są uzasadnione tak lakonicznie, że trudno nawet ocenić ich wiarygodność. Jakkolwiek oparto się na badaniach nad rakiem przeprowadzonych przez Międzynarodową Grupę Ekspertów, to nie wskazano kiedy te badania były prowadzone, ani gdzie publikowane. Nie odniesiono się również do narażenia zawodowego skarżącego w pierwszym okresie pracy w latach 1972 - 1977, a w stanowiskach obu instytutów występuje sprzeczność odnośnie okresu latencji choroby. Mając na uwadze powyższe Sąd wskazał, aby organ I instancji przed wydaniem decyzji zwrócił się do lekarskiego organu orzeczniczego o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego w wyszczególnionym zakresie i dopiero na tej podstawie poczynił stosowne ustalenia faktyczne odnośnie zawodowej bądź pozazawodowej etiologii choroby występującej u skarżącego.