Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Kr 1557/10

Sygn. akt I SA/Kr 1557/10 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 grudnia 2010r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek, Sędziowie: WSA Inga Gołowska (spr.), WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: Daniel Marzec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2010r., sprawy ze skargi T. M., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 14 lutego 2008r. Nr [...], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r., I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie 757, 00 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych 00/100).

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 14 sierpnia 2008r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania T.M., Dyrektor Izby Skarbowej, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 15 listopada 2007r. nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. w kwocie 0 zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy podniósł, że zobowiązanie podatkowe określone decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej było mniejsze od zobowiązania podatkowego wykazanego w złożonym przez Skarżącego zeznaniu PIT-36 za 2005r. o kwotę 4.684,00 zł. Kontrolujący włączyli do postępowania decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z 21 maja 2007r. za 2002r. nr [...] i po uwzględnieniu ustaleń kontroli w zakresie prawa do zastosowania ulgi z tytułu wydatków mieszkaniowych podlegających odliczeniu w 2005 roku, należne zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za ten rok winno zostać określone w wysokości 0 zł.

Ustosunkowując się do zarzutów i argumentacji zawartej w odwołaniu od decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej, organ zaznaczył, że w zeznaniu PIT-36 za 2005r. Skarżący nie uwzględnił ulgi ustalonej ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej za 2002r. Wysokość wydatków mieszkaniowych, która pozostała do odliczenia w latach następnych wynosiła 303.573,73 zł i była wyższa od zadeklarowanej przez Skarżącego o kwotę 252.575,48 zł. Różnica ta była wynikiem uznania przez podatnika większej kwoty z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanego budynku za 2002r. co miało wpływ na wysokość dochodu od którego były odliczane wydatki mieszkaniowe. Spór dotyczący wysokości kosztów z tytułu amortyzacji został ostatecznie rozstrzygnięty wyrokiem WSA w Krakowie z 6 lutego 2008r. sygn. akt: I SA/Kr 799/07. Sąd oddalił skargę podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej za 2002r. nr [...] z 21 maja 2007r., co spowodowało, że koszty z tytułu amortyzacji nie mogą być uznane w wysokości zadeklarowanej przez Skarżącego tj. wg wyceny biegłego tylko w wysokości poniesionych nakładów inwestycyjnych tak jak określone to zostało w zaskarżonej decyzji. Rozstrzygnięcie to w końcowym rozliczeniu powoduje zmiany w wysokości pozostałej do odliczenia kwoty z tytułu wydatków mieszkaniowych w latach następnych, która w sposób prawidłowy została określona w decyzji.