Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. III SA/Wa 1832/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2010 r. sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

B. S.A. złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia prawidłowości zastosowania art. 38a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dalej u.p.d.o.p.

We wniosku B. przedstawił następujący stan faktyczny: Od stycznia 2005 r. B. sporządza sprawozdania finansowe, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). W ramach prowadzonej działalności B. udziela kredytów oraz pożyczek, a także gwarancji i poręczeń. W przypadku, gdy klient opóźnia się ze spłatą kredytu, bądź zaprzestaje jego spłaty, B. na podstawie obowiązujących go Międzynarodowych Standardów Rachunkowych (MSR 39) tworzy odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości na pokrycie tejże ekspozycji. Rozpoczęcie przez B. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z MSSF spowodowało metodologiczną zmianę zasad stosowanych zarówno do wyceny utraty wartości ekspozycji kredytowych, jak i późniejszego wykorzystania odpisu aktualizującego w stosunku do zasad określonych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2003 r., Nr 218, poz. 2147 dalej zwane Rozporządzeniem).

B. wskazał, że w odniesieniu do odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek stosuje regulacje, o których mowa w art. 38b ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.p. W związku z powyższym, po uprzednim spełnieniu warunków przewidzianych w u.p.d.o.p., w tym w szczególności uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności kredytowej, B. jest uprawniony do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu odpisu aktualizującego z tytułu utraty kredytu.