Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. II SA/Sz 678/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Makowska (spr.),, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 listopada 2010r. sprawy ze skargi B. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego nie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę

Uzasadnienie

B. H. podaniem z dnia [...]r. wystąpiła do Wójta Gminy z żądaniem nieodpłatnego przekształcenia - na podstawie art. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.) - prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w [...], od [...]r.

Decyzją z dnia [...]r. Wójt Gminy po rozpatrzeniu powyższego wniosku odmówił przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności przedmiotowej nieruchomości ponieważ, jak stwierdził w uzasadnieniu tej decyzji, nie spełnia wymogów określonych w art. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, gdyż jest to działka przeznaczona pod budownictwo handlowo-usługowe i jest zabudowana, nie jest to działka zabudowana na cele mieszkaniowe lub zabudowana garażami albo przeznaczona pod tego rodzaju zabudowę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...]r. po rozpatrzeniu odwołania B. H. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję podzielając pogląd organu I instancji, że nieruchomość nie jest zabudowana na cele mieszkaniowe, ponieważ znajdujący się na niej budynek jest budynkiem usługowym z częścią mieszkalną.

B. H. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 17 grudnia 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 692/08 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy. Zdaniem Sądu, organy obu instancji nie przedstawiły takiego uzasadnienia prawnego decyzji, które jednoznacznie wskazywałoby, iż skarżąca nie spełnia przesłanek wynikających z art. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. Sąd zalecił organowi I instancji przy ponownym rozpatrzeniu sprawy wzięcie pod uwagę, że celem omawianej ustawy było umożliwienie maksymalnie dużej liczbie użytkowników wieczystych osiągnięcie stabilizacji prawnej przez stanie się właścicielami nieruchomości, ponadto okoliczności, że na przedmiotowej nieruchomości został zrealizowany cel mieszkaniowy w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę. Konkludując Sąd stwierdził, że skoro ustawodawca stanowi o celu mieszkaniowym w art. 1 ustawy, a jednocześnie nie wprowadza żadnego kryterium procentowego dotyczącego stopnia zabudowy mieszkaniowej w przypadku, gdy np. część budynku pełni funkcje usługowe, to tym bardziej organy administracji nie są władne aby wprowadzać takie kryteria.