Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 listopada 2010 r., sygn. II SA/Łd 936/10

Dnia 19 listopada 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych - Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2010 roku sprawy ze skarg Prokuratora Okręgowego w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...], [...], [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargi

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], a także decyzjami z dnia [...] nr [...] oraz nr [...] Prezydent Miasta Ł. odmówił W. M. ustalenia warunków zabudowy dla poszczególnych inwestycji polegających na budowie budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego (dla każdej z nich), przewidzianych do realizacji na działkach oznaczonych nr 26/3, 26/2, oraz 26/1 w obrębie [...] w Ł. kolejno przy ul. B. [...], [...] i [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że nie są spełnione łącznie przesłanki z art. 61 ust 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej u.p.z.p.).

Od powyższej odwołanie złożył W. M., którego zdaniem w niniejszej sprawie zostały spełnione warunki określone w treści art. 61 ust. 1 pkt ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Po pierwsze co najmniej jedna działka sąsiednia tj. przy ulicy B. [...], dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. Spełniony został zatem warunek tzw. dobrego sąsiedztwa.

Po drugie tereny planowanych inwestycji mają dostęp do drogi publicznej tj. ulicy O. (drogi powiatowej) jak również ulicy S. (drogi krajowej), przez ulicę Ł. (drogę wewnętrzną). Jednocześnie kompletnie wbrew twierdzeniom organu I instancji ulica B. w Ł. nie jest drogą publiczną, a drogą wewnętrzną, co potwierdza wprost pismo Miejskiego Ośrodka Dokumnetacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Ł. z dnia [...] [...]. Tym samym ta droga nie musi spełniać wymogów dotyczących drogi publicznej. A co najważniejsze zdaniem odwołującego się, warunkiem nie jest zachowanie wymogów drogi publicznej, tylko sam dostęp do drogi publicznej.