Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2010 r., sygn. IV SA/Wa 935/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2010 r. sprawy ze skargi T. N. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Dnia [...] czerwca 2006 r. Rada Gminy W. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy W. dotyczącego obszaru wsi O. gm. W. (Dz.Urz. Woj. [...]. Nr [...], poz. [...]).

Skargę na powyższą uchwałę - po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa (pismo z dnia 8 marca 2010 r.) - zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniosła T. N. współwłaścicielka ujętej w planie działki nr ew. [...].

Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie:

1. art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. przez nierówne traktowanie właścicieli sąsiednich nieruchomości, co do obowiązku zapewnienia dróg publicznych w kontekście usytuowania wspólnych dróg publicznych oznaczonych w palnie 5 KDL i 17 KDD (zdaniem skarżącej drogi te powinny być wyznaczone proporcjonalnie kosztem działek nr ew. [...] i nr ew. [...]) oraz drogi dojazdowej 35 KPJ (miast jej wytyczenia należało przyjąć zasadę komunikacji działek wewnętrznych poprzez odrębne sięgacze),

2. art. 21 ust. 1 i 64 Konstytucji RP. przez nadmierną ingerencję w konstytucyjne prawo własności (narzucenie ciężaru zapewnienia dróg publicznych na właściciela jednej działki),

3. art. 1 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), poprzez przekroczenie granic "władztwa planistycznego" polegającego na równomiernym rozkładaniu ciężarów związanych z infrastrukturą publiczną oraz brak uwzględnienia walorów ekonomicznych przestrzeni.