Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Sz 982/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędziowie Sędzia WSA Wiesław Drabik, Asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Klimek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w Szczecinie na uchwałę Rady Gminy Kołobrzeg z dnia 30 marca 2021 r. nr XXVI/251/2021 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Kołobrzeg w części obrębu Dźwirzyno, w granicach działki o numerze ewidencyjnym [...] oddala skargę.

Uzasadnienie

Prokurator Prokuratury Regionalnej w Szczecinie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na uchwałę nr [...] Rady Gminy K. z dnia 30 marca 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. w części obrębu D., w granicach działki o numerze ewidencyjnym [...], wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości.

Zaskarżonej uchwale Prokurator zarzucił istotne naruszenie zasad sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: "mpzp", "plan") w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 997 ze zm., dalej: "u.p.z.p."), wskazanych w art. 1 ust. 2 pkt 1 oraz art. 1 ust. 3 u.p.z.p., a polegające na:

- dowolnym określeniu parametrów zabudowy terenu funkcjonalnego objętego uchwałą w zakresie maksymalnej wysokości zabudowy w sposób istotnie odbiegający od warunków poprzednio obowiązujących dla tego terenu funkcjonalnego, a także od warunków obowiązujących dla sąsiednich terenów, bez uwzględnienia i wyważenia interesów prywatnych oraz interesu publicznego, a przy uwzględnieniu wyłącznie interesu właściciela działki będącej przedmiotem uchwały, co stanowiło przekroczenie władztwa planistycznego Gminy,

- zaniechaniu uwzględnienia wymagań ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury, zakładających ukształtowanie przestrzeni tworzącej harmonijną całość, poprzez przyjęcie regulacji dotyczącej parametrów zabudowy terenu funkcjonalnego objętego wskazaną uchwałą w zakresie maksymalnej wysokości zabudowy w sposób zaprzeczający realizacji celów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.