Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 października 2010 r., sygn. II SA/Rz 450/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik /spr./ SO (del.) Ewa Partyka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 7 października 2010 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta M. z dnia [...]lutego 2010 r., nr [...] orzekającą o wymeldowaniu D. P. i jej małoletnich córek D. i K. z pobytu stałego w M. przy ul. B. 22/8. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm.) dalej k.p.a. oraz art. 15 ust. 2 oraz art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. nr 139, z 2006 r., poz. 993 ze zm.) dalej u.e.l. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, że odwołania R. P. i D. P. nie mogły być uwzględnione, gdyż decyzja nimi objęta nie narusza przepisów prawa. Organ zaznaczył, że zarzuty odwołań nie mogły być skuteczne, bo Prezydent Miasta M. wszechstronnie rozpoznał sprawę, poprawnie ustalił stan faktyczny i dokonał prawidłowej jego oceny. W sprawie fakty są bezsporne i przyznane przez strony odwołujące się. D. P. wraz z dziećmi nie zamieszkuje w lokalu, z którego została wymeldowana od 2000 r. Istnienie takiej sytuacji daje podstawę do wymeldowania w oparciu o art. 15 ust. 2 u.e.l.