Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2010 r., sygn. IV SA/Po 574/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska Sędziowie WSA Donata Starosta (spr.) WSA Anna Jarosz Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 października 2010 r. sprawy ze skargi A. Sz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] kwietnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu, 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącej A. Sz. kwotę 500 złotych ( pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania, 3. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] października [...] r. (nr sprawy [...]) Prezydent Miasta P. ustalił na rzecz inwestora - Kancelarii Prawnej "A" sp. k. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej z dwoma lokalami mieszkalnymi, na terenie działek nr [...] i [...], obręb S., położonych w P. przy ulicy P. nr [...].

Z treścią powyższej decyzji nie zgodzili się A. Sz. oraz M. i J. K., którzy w przepisanym terminie wnieśli odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (dalej SKO). Odwołujący się zarzucili zaskarżonej decyzji naruszenie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 2003 r., nr 164, poz. 1588 - zwane w dalszej części rozporządzeniem), polegające na wydaniu zgody na budowę domów bliźniaczych dwumieszkaniowych o 3 kondygnacjach w sytuacji, gdy na analizowanym terenie występuje jedynie ekstensywna zabudowa jednorodzinna, a domy wolnostojące, bliźniacze i szeregowe są domami dwukondygnacyjnymi jednomieszkaniowymi. Wątpliwość odwołujących się wzbudziło przede wszystkim wydanie decyzji pozwalającej inwestorowi na wybudowanie 3 kondygnacji oraz piwnicy, co w praktyce pozostaje niemożliwe przy założonej, maksymalnej 8-metrowej wysokości budynku. Odwołujący się zarzucili nadto naruszenie § 8 pkt 1 rozporządzenia poprzez ustalenie innej aniżeli obowiązująca w analizowanym terenie geometria dachu oraz naruszenie §5 pkt 1 rozporządzenia poprzez nieprawidłowe wyliczenie przesz organ I instancji średniej powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu.