Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 sierpnia 2010 r., sygn. II SA/Bd 581/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: sędzia WSA Wojciech Jarzembski sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Protokolant: Magdalena Tambelli po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., działając na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31.maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 r. Nr 87, poz. 395 ze zm., dalej powoływanej jako ustawa o świadczeniu pieniężnym) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 (Dz.U. z 23.12.2009r., Nr 220, poz. 1734) orzekł o odmowie przyznania skarżącemu- A. K. uprawnienia do świadczenia pieniężnego, określonego we wskazanej ustawie.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż pojęcie represji w rozumieniu ustawy o świadczeniu pieniężnym zawiera przepis art. 2 pkt 2 lit. a ustawy. Stosownie do tej regulacji represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r., na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Cytując uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07 organ zaznaczył, iż nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do przyznania świadczenia pieniężnego uregulowanego ustawą o świadczeniu pieniężnym, lecz jedynie praca przymusowa, która przybrała szczególnie dotkliwą formę, o której mówi w/w wyrok Trybunału Konstytucyjnego, tzn. praca która była połączona z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika zaś, że skarżący w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, w miejscowości W. Praca ta nie przybrała więc, w ocenie organu, szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w w/w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, tzn. nie była połączona z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska. Z tej przyczyny brak było, jak wskazał organ, podstaw do przyznania wnioskodawcy uprawnienia do świadczenia pieniężnego.