Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. IV SA/Gl 55/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant sekr. sąd. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2010 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 5 pkt 4 a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), art. 2351 i art. 2352 Kodeksu pracy oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego stwierdził u A. P. chorobę zawodową obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz wymienioną w poz. 21 wykazu chorób zawodowych. W uzasadnieniu decyzji organ ten zaznaczył, że z dniem 3 lipca 2009 r. zmienił się stan prawny, ponieważ weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 105, poz. 869). W dalszej części uzasadnienia przywołany organ przedstawił przebieg kariery zawodowej A. P. oraz uwzględniając orzeczenie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. Poradnia Chorób Zawodowych w S.z [...] r. o rozpoznaniu obustronnego odbiorczego uszkodzenia słuchu o lokalizacji ślimakowej orzekł jak w sentencji.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A S.A. Ł., który wyraził swoje niezadowolenie z otrzymanej decyzji i wystąpił o jej uchylenie. Powyższej decyzji zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a to art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez niewyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego niezbędnego do rozpoznania sprawy i oparcie wydanej decyzji tylko na dokumentach dotyczących zatrudnienia A. P. wyłącznie u strony postępowania z zupełnym pominięciem dowodów dotyczących wcześniejszych miejsc pracy, art. 7 powoływanego Kodeksu poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na podstawie dokumentów przedstawionych przez stronę postępowania z pominięciem okoliczności związanych z zatrudnieniem A. P. u innych pracodawców, a zwłaszcza zaś pominięcie okoliczności mogących doprowadzić do ustalenia czy warunki pracy A. P. u pracodawców poprzedzających stronę mogły doprowadzić do powstania rozpoznanego u niego schorzenia oraz art. 80 powyższego aktu polegające na przyjęciu, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie związku przyczynowego pomiędzy warunkami pracy A. P., a stwierdzonym u niego schorzeniem. Nadto zarzucono decyzji organu pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności zał. Nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Wskazany załącznik zawiera wykaz wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń fizycznych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, a organ pierwszej instancji uznał, że hałas, który powstał na stanowisku pracy A. P. spowodował opisany w decyzji ubytek słuchu oraz naruszenie art. 2351 Kodeksu pracy poprzez bezpodstawne przyjęcie, że poczynione w sprawie ustalenia wskazują bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem występowanie związku przyczynowego pomiędzy warunkami pracy oraz schorzeniem stwierdzonym u A. P. W motywach odwołania rozwinięte zostały powyższe zarzuty, przy czym wskazano, że nie zbadano warunków pracy u pracodawców, u których A. P. był zatrudniony przed zatrudnieniem w A Ł., zwłaszcza, że hałas na stanowisku zajmowanym przez niego nie przekraczał dopuszczalnych najwyższych norm. Zaakcentowano również, że skoro nie zostały przekroczone normy hałasu na stanowisku pracy to tym samym nie można mówić o występowaniu związku przyczynowego między miejscem pracy a występującym schorzeniem, a okoliczność