Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. I SA/Gl 485/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Krzysztof Winiarski, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2010 r. sprawy ze skargi M. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 239b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm. dalej Ordynacja podatkowa) postanowieniem z dnia [...] r. (znak: [...] utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. (znak: [...] ), którym nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. (znak: [...] ) określającej M. O. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy przedstawił w pierwszej kolejności przebieg postępowania oraz motywy jakimi kierował się Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. wydając ww. postanowienie z dnia [...] r., podkreślając, iż organ I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie zachodzą dwie przesłanki z art. 239b § 1 pkt 3 i 4 Ordynacji podatkowej przemawiające za nadaniem ww. decyzji z dnia [...] r. rygoru natychmiastowej wykonalności, tj.: strona dokonywała czynności polegających na zbywaniu majątku znacznej wartości oraz okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące.

Od postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. zażalenie wniósł pełnomocnik M. O. (dalej zwany żalącym) radca prawny D. K., żądając jego uchylenia w całości. Przedmiotowemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 239b § 1 pkt 3 i 4 oraz § 2 Ordynacji podatkowej, poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie powodujące nadanie ww. decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...] r. rygoru natychmiastowej wykonalności. Pełnomocnik M. O. nawiązując do przepisu art. 239b § 1 pkt 1-4 oraz § 2 tego artykułu ustawy Ordynacja podatkowa wskazał, iż możliwość nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności wymaga łącznego zaistnienia przesłanek, które jasno określono w powyższych przepisach, jednakże w przekonaniu strony żalącej w zaistniałym stanie faktycznym nie doszło do kumulatywnego spełnienia tych przesłanek.