Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 marca 2011 r., sygn. I SA/Gl 1253/10

Ustawodawca nie przewidział w ustawie Ordynacja podatkowa odrębnego od postępowania podatkowego, postępowania związanego z wydaniem postanowienia w sprawie nadania decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności. Czynności procesowe organu, ograniczające się do zbadania przesłanek zastosowania rygoru natychmiastowej wykonalności, określonych w art. 239b Ordynacji podatkowej oraz wydania stosownego postanowienia w przypadku ich ziszczenia, podejmowane mogą być tylko w ramach postępowania podatkowego, które nie zostało zakończone ostateczną decyzją.

Potwierdzeniem tej tezy są unormowania Ordynacji podatkowej, z których wynika, że: - nie wydaje się odrębnego postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 165 par. 5 pkt 3 Ord. pod.), - w sprawach związanych z nadaniem decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności nie ma zastosowania regulacja art. 200 par. 1 Ord. pod. (art. 200 par. 2 pkt 1 Ord. pod.), - przepisy dotyczące nadania nieostatecznej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, pomieszczone zostały w Dziale IV Ordynacji podatkowej - Postępowanie podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak, Sędziowie WSA Beata Kozicka, Krzysztof Winiarski (spr.), Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2011 r. sprawy ze skargi M. L. i M. L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. - działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 oraz art. 239 Ordynacji podatkowej - stwierdził, że zażalenie złożone w dniu 10 sierpnia 2010 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji tego organu, zostało wniesione z uchybieniem terminu przewidzianego do jego wniesienia w art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i w związku z tym pozostawił je bez rozpatrzenia.