Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. II SA/Gd 497/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 15 października 2008 r., nr [...] Wójt Gminy ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...], w tym wymianie anten sektorowych, instalacji nowych anten sektorowych oraz montażu wsporników anten na istniejącej wieży, w miejscowości Ł., na działce nr [...]. Decyzja została wydana na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 50, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 53 ust. 4 pkt 8, 9 i art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) i art. 104 kpa. Decyzja została wydana na wniosek "A" Sp. z o. o. w W.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2008r. dopuścił Stowarzyszenie "B" do udziału na prawach strony w sprawie z wniosku Spółki "A" w W. o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na rozbudowie stacji bazowej telefonii cyfrowej, na terenie działki nr [...] położonej w Ł. na terenie, na którym brak jest planu miejscowego.

Organ I instancji powołał się na przepis art. 53 ust. 4 ww. ustawy wskazując, że w wyniku przeprowadzonej analizy obecnego stanu zagospodarowania terenu i jego stanu prawnego spełnione są wymogi prawne, nie występuje sprzeczność zamierzenia z przepisami odrębnymi i rozbudowa stacji jest możliwa. Wnioskowane funkcje i warunki nie spowodują zmiany warunków korzystania z nieruchomości. Podano, że inwestycja nie rodzi prawa do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich, a projekt decyzji został sporządzony przez osobę posiadającą uprawnienia wymagane przepisem art. 50 ust. 4 ustawy.