Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Wr 415/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie: Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski (sprawozdawca), Protokolant: Katarzyna Gierczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi P. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności dwóm decyzjom dotyczącym podatku od towarów i usług za luty - kwiecień 2004 r. oraz maj - listopad 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r., nr [...] w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności dwóm decyzjom Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] grudnia 2009 r., określającym zobowiązanie w podatku od towarów i usług luty - kwiecień 2004 r. oraz maj - listopad 2004 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] nadał rygor natychmiastowej wykonalności dwóm decyzjom Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] grudnia 2009r., określającym zobowiązanie w podatku od towarów i usług luty - kwiecień 2004 r. oraz maj - listopad 2004 r. , na podstawie art. 239 b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej skrót O.p., W uzasadnieniu podał, że zobowiązanie podatkowe określone stronie w/w decyzjami przedawnienia się z dniem 31 grudnia 2009 r. Wobec faktu, że do upływu 5-cio letniego terminu przedawnienia pozostało mniej niż 3 miesiące, a decyzje określające zobowiązania podatkowe były decyzjami nieostatecznymi, wystąpiły przesłanki wynikające z art. 239b § 1 pkt 4 O.p., Jako przesłankę wymaganą art. 239b § 2 O.p. organ podatkowy wskazał, że strona nie dokonała zapłaty powstałych zobowiązań podatkowych, a tym samym powstała uzasadniona obawa, że przedmiotowe zobowiązania nie zostaną wykonane.